De echte zomer is begonnen. Maar als ik naar buiten kijk geloof ik er niet zoveel van. Na de desastreuse training van de jongen twee weken terug (14 kwijt) moet er weer een aanvang genomen worden om ze nog snel wat bij te leren. Daar wordt door het weer van de laatste weken een echte puzzel van gemaakt. Het is nog maar heel weinig dagen echt mooi geweest om de jongen een stukje weg te brengen. Afgelopen zondag was het dan zover. Het was wel een beetje winderig en zwaar bewolkt maar het zicht was prima. Onze chauffeur Jan ging met de jongen naar de grens. Om eens wat uit te proberen was de afspraak ze in groepjes van vijf te lossen. De gedachte hierachter is dat ze dan misschien niet zo snel in de draden terecht komen. Het is de algemene veronderstelling dat een grote groep nu eenmaal sneller in de draden terecht om als een klein ploegje. Wie weet is ze in groepjes van vijf lossen de oplossing. Er gaat wel wat tijd inzitten maar als dit helpt bij het niet verongelukken moeten we het er maar voor over hebben.
Het eerste ploegje wat los ging kwam mooi als ploegje, daarna twee ploegjes tezamen, dan weer een compleet ploegje. Kortom het ging prima en ook het binnen lopen ging eigenlijk boven verwachting. De volgende dag het zelfde ritueel. Het weer was werkelijk prima nu. Maar het eerste ploegje bracht gelijk al een gewonde mee. Er was bijna niet één ploegje compleet gebleven. Eindresultaat 1 gewond en 2 weg. Maandagavond ingekorft voor een africhting vanuit Meer. In totaal 54 stuks. De verwachting was mooi weer en een oostenwindje. Tien voor half negen werden de duiven de andere morgen gelost. Na een goed half uur kwamen er nagenoeg 26 tegelijk. Maar daarna ging het moeizaam. Ook deze keer 1 gewond en ook weer 1 niet terug. Daarna deze week niet meer getraind. Vrijdag de mand in voor Duffel.
Deze week voor de oude duiven een midfondvlucht op het programma. Volgens programma Pontoise maar daar stond het gras/mais te hoog om de duiven veilig te lossen. Dus werd er uitgeweken naar Nanteuil. Maar zaterdag was het toch te slecht om de duiven aldaar te lossen en werd er nogmaals uitgeweken, nu naar Arras. Op deze vlucht had ik maar vier duiven mee gegeven. Ik wilde niet het risico lopen dat alles in de soep liep voor volgende week. Ik wil op Argenton een mooi ploegje duiven aan de start hebben. De vier duiven die nu mee waren daarvan gingen er bij voorbaat al drie niet mee naar Argenton. Van twee duiven weet ik dat ze er op 500 kilometer de brui aan geven. Maar tot op de midfond zijn ze in staat de kop van de uitslag te halen. De derde is een beetje te goed om er alles uit te persen. Misschien mag ze volgende keer mee naar de nationale Chateauroux. Het is maar afwachten met maar vier strijders in de race maar ze deden het boven verwachting. De eerste duif die arriveerde was “MACSIE” 15-024. Op een halve meter boven het hok schrok ze en maakte een kleine ronde. Achteraf genoeg om de eerste in groot verband te verspelen. De concurrentie bleef ons nu precies twee seconden voor. Het is niet mijn gewoonte om over zoiets te klagen maar het had van deze duivin de derde keer geweest dat ze de snelste van de hele lossing op haar naam had geschreven. Nu pakt ze de derde snelste van 12.298 duiven. Het hele ploegje deed het trouwens prima. In de kring tegen 740 duiven: 1-16-152-165. En in de afdeling (Rayon Oost) 3968 duiven: 3-26-528-627.
Heel uitzonderlijk. Dat is op zijn zachtst gezegd hoe er is omgegaan met de tweede jonge duiven vlucht vanuit Duffel. Ik kan mij niet herinneren dat dit ooit eerder is voorgevallen. Waar heb ik het dan over. Bij het inkorven op vrijdag was het eigenlijk al duidelijk dat het niet makkelijk werd om op zaterdag te kunnen lossen. Meestal laat ik bij zo’n voorspelling de bewuste vlucht over aan anderen. Maar deze keer heb ik ze bewust ingekorft. En wel om de volgende reden. Meestal de eerste keer twee nachten mand voor de jonge verloopt niet florissant. Ik maak er ook geen werk van om ze zelf aan de mand te laten wennen. Bij mij moeten ze alles maar in de prakrijk leren. Vond deze vlucht daarom een aangewezen gelegenheid om de jongen voor de eerste keer twee nachten mand voor te schotelen. Gaan ze daarna los dan moeten ze maar 80 kilometer vliegen om thuis te komen. En niet de gebruikelijke 300.
Maar deze keer hebben ze wel heel wat voor hun kiezen gekregen. Op zaterdag te Duffel was er geen gelegenheid om te lossen. De vooruitzichten op het middaguur waren niet rooskleurig en daarom werd er besloten om een eind terug rijden en indien mogelijk bij weersverbetering ze onderweg ergens te lossen. Volgens mij was er terug gereden naar Bergen op Zoom. Daar aangekomen waren de vooruitzichten voor zondag zodanig veranderd dat er werd besloten om terug te gaan naar Duffel. Zo gezegd zo gedaan. Maar….op zondag kwamen de voorspellingen opnieuw niet uit. Alweer rond het middaguur werd er weer besloten terug te rijden tot men goed weer tegen zou komen. En ja hoor, ze zijn wederom gestrand in Bergen op Zoom. Aldaar werden de jongen uiteindelijk om halfvier gelost. Wat nu nog het meest bizarre is. Als er nog een klein beetje geduld was opgebracht dan hadden we gewoon vanuit Duffel kunnen concoursen. We zullen maar denken dat de jongen van dit alles ook wat hebben opgestoken.