Afgelopen woensdag was er een afdelingsvergadering. Niet zo maar één maar een vergadering waar een nieuw bestuur werd aangesteld. Het was echt een wisseling van de wacht deze keer. Bijna alle bestuursleden werden opgevolgd door nieuwe gezichten. Veel zal er niet echt gaan veranderen maar het is toch altijd zo dat vernieuwing geen verbetering is. Maar we gaan het meemaken. Door het wisselen van de wacht werd niet de gehele agenda afgewerkt. Het agenda punt “Ingekomen voorstellen” waarvan er maar liefst 27 in totaal waren binnen gekomen, werden doorgeschoven naar de volgende vergadering. Nadat een paar agenda punten waren behandeld werd er stil gestaan bij het afscheid nemen van de secretaris. En ook ik wil hier toch wel even bij stilstaan.
Wim Vos, de man waar het hierom gaat is tevens een persoonlijke vriend. Hij heeft altijd het besturen in zijn bloed gehad. Je kan het niet verzinnen of hij heeft wel enige tijd een bepaalde functie in onze sport bekleed. Van voorzitter op clubniveau tot voorzitter en de laatste jaren secretaris van de afdeling. Inmiddels 77 jaar oud en maar even 50 jaar bestuurservaring is hij toch wel een unicum op dat gebied. Er zullen ook weinig mensen zijn die zoveel terecht maar zeker onterecht commentaar naar zijn hoofd gesmeten heeft gekregen. Maar door zijn onnoemelijke ervaring heeft hij hier nooit niet echt onder geleden, mits het maar eerlijk en niet op de man werd gespeeld.
Aan zijn laatste vergader verslag heeft hij nog een persoonlijke noot toegevoegd. Met toestemming van hem ga ik dit toch toevoegen aan deze blog. Het is een stukje wat geschreven is door een man die al meer dan 60 jaar mee loopt en van de meeste ins en outs wel het nodige weet.
Persoonlijke noot;
Bijgaand het verslag van de A.L.V. van 10 januari, ik heb getracht de punten zo goed mogelijk weer te geven.
Ik zal ook de overdracht naar het nieuwe bestuur zo volledig mogelijk proberen te doen.
Daarmee zit mijn werk als bestuurslid van Afdeling 5 er op en dat is na ruim 50 jaar in verschillende functies mijn keuze geweest. Ik wens een nieuw bestuur alle noodzakelijke wijsheid toe want de tijd van verharding heeft ook de duivensport in haar greep. Bewijzen daarvoor zijn;
1. Achterhaalde organisatiestructuur en een ernstig gebrek aan bestuurscapaciteit in heel Nederland, van vereniging tot NPO bestuur.
2. Leegloop van leden
3. Onze eigen interne cultuur
– Waarom stoppen liefhebbers ?
– Waarom veranderen er zoveel leden van vereniging ?
– Afd. 5 had 1 jaar geleden nog 2507 leden, vandaag zijn dat er al 115 minder !
Het werven van nieuwe leden zou verplicht op de agenda moeten staan van elke vergadering van het NPO bestuur, elke afdeling, elk samenspel en elke vereniging.
Verenigingen; Die dienen zich anders te oriënteren, niet; Zolang mogelijk met een minimaal aantal leden overeind proberen te blijven maar in elk samenspel met elkaar nadenken over een modern streek-inkorfcentrum zowel voor de programmaspelers als de fondmannen.
Dit om de sport betaalbaar te houden. Het ophalen bij 89 verenigingen kost onevenredig veel geld. In de aan u gepresenteerde begroting voor 2018 kunt u zien dat er € 40.000, = minder baten zijn vanuit de vrachtgelden en ca. € 10.000, = meerkosten zijn geraamd. Dat is in 2018 een lastenverzwaring van € 50.000, =, die moet worden gedragen door 125 leden minder !
Het zorgt tevens voor veiliger concoursen.
Men krijgt ook meer mensen die in staat zijn te helpen bij het werk.
Het afslaan kan in een eigen vereniging blijven gebeuren maar dan wel volgens de regels. Een NPO besluit op voorstel van onze afdeling maakt dit intussen mogelijk.
Sport en spelregels;
Zolang wij als duivensport in Nederland massaal allerlei verschillende en onvergelijkbare kampioenschap systemen omarmen en dus onvergelijkbaar zijn voor iedere buitenstaander die geïnteresseerd is in onze sport blijven we ons oubollige imago houden.
De profs zijn weinig te verwijten. Ze beoefenen de sport binnen de regels van het spel, zorgen voor een positieve uitstraling, zijn succesvol en verdienen goed geld met hun duiven … niks mis mee…. Maar 90% van de liefhebbers uit hun onvrede er over en 50% heeft er last van. Dan wordt het hoog tijd om na te denken.
De sport moet keuzes maken! Waarom denkt u dat de inkorfbeperking een hot item is ?
– Meerkeuze vliegprogramma’s aanbieden, wekelijks vluchten voor iedereen binnen het samenspel en de vereniging verzorgen.
– Herziening van de landelijke vlieggebieden en spel ontwikkelen voor topspelers/profs en wie er aan mee wenst te doen op een niveau vanaf bijv. 400 km.
– Met onderling vergelijkbare aantallen duiven.
– Met landelijk dezelfde spelregels en kampioenschappen, dat laatste zou een uitdaging voor het NPO moeten zijn
De duivenwereld van vandaag kent geen evenwicht. Er is onrust, er dreigt polarisatie en ze is versnipperd. Zoals altijd komt het aan op mensen die vooruit willen kijken en verder kunnen denken, bestuurders waar grote behoefte aan is, zeker in de duivensport.
Ik kan terugkijken op een lange en succesvolle bestuurlijke periode, niet alleen in de duivensport. Met 13 jaar fractievoorzitterschap in de politiek, 18 jaar in de Zwemwereld, 20 jaar in de Theaterwereld, 7 jaar voorzitter Tennisvereniging, 3 jaar voorzitter voetbalvereniging en 50 jaar bestuurder in de duivensport in veel verschillende functies.
Voor dit alles heb ik een Koninklijke onderscheiding mogen ontvangen. Ik ben door de NPO benoemd tot Gouden Spelddrager en bij de voetbalvereniging Alblasserdam tot Lid van Verdienste. Allemaal leuk maar daar heb ik het nooit voor gedaan. Ik heb aan het besturen ook, bijna altijd, veel plezier beleefd, ik heb me altijd ingezet om de duivensport vooruit te helpen tot op de dag van vandaag. Ik bedank daarom ook iedereen met wie ik in de achter mij liggende periode constructief heb kunnen samenwerken en wens jullie allemaal een gezonde en betaalbare duivensport toe.
Sta niet stil bij het verleden, daar is niets meer aan te veranderen!
Maar richt je op de toekomst want die veranderingen kun je nog wel beïnvloeden.
Wim Vos