Dat kun je wel zeggen over de duivensport in China. Geheel anders dan bij ons. De duivensport daar staat voor een groot gedeelte in het teken van gokken. Op alle mogelijke manieren wordt om geld gestreden. Zo zijn er daar meerdere soorten “DERBY” ringen. Onze gastheer heeft vijf verschillende prijskaartjes (ringen) hangen aan zijn duiven. Zo heeft hij deelgenomen aan de volgende competities:
3000 yuan per ring (10 stuks) met in totaal 3000 ringen .
1000 yuan per ring (10 stuks) met in totaal 3000 ringen.
500 yuan per ring ( 10 stuks ) met in totaal 5000 ringen.
200 yuan per ring ( 15 stuks ) met in totaal 6000 ringen.
100 yuan is ongeveer 14 eur0
Dit prijzengeld wordt vervlogen over een combinatie van twee of drie vluchten. Bijv. een 300 en een 500 km vlucht tezamen. Of over drie verschillende vluchten van ieder 500 km tezamen.
Van deze vluchten worden de snelheden opgeteld, de duif met de meeste meters over twee of drie vluchten tezamen is de winnaar van het grootste geldbedrag. Ook per vlucht wordt er nog wat geld aan de snelste duiven uitgekeerd. Als ik het goed heb begrepen vallen alle duiven af die 600 of minder mpm maken.

En ik zou ook nog wat meer over de grootste gokvlucht vertellen. Dit jaar hadden 144 verschillende liefhebbers in totaal 7755 ringen gekocht. Eén setje ringen kost 50.000 yuan. Tel uit je winst. Deze ringen waren binnen een paar uur uitverkocht. Als de duiven vier weken oud zijn moet je er mee naar de club, dan krijgen ze een tattoo (stempel). Dit is ook gelijk de eerste keer dat je er op kunt gokken. Dus zonder één vlucht gevlogen kan je ze als het ware inschrijven voor een later te winnen prijs. In mei moet je dan weer op komen draven met je duif om te controleren of de tattoo er nog steeds zit. En uiteraard kan je dan voor de tweede keer gokken. Zo kan het zijn dat je er kwijt bent of de duif staat je niet meer aan. Dan gok je niet meer op 15 maar bijvoorbeeld op 12 duiven. In augustus herhaald dit ritueel zich. Dan gok je bijvoorbeeld nog op 10 duiven. Als klap op de vuurpijl moet je ook nog eens in oktober je duiven laten zien. Opnieuw ga je, maar nu voor de laatste keer, er op gokken. Het zijn niet van die supergrote bedragen maar alles bij elkaar telt het aardig op. Maar opgelet, er is nog steeds geen vlucht gevlogen. Wanneer de eerste keer ingekorfd wordt dan gaat het pas echt los met het gokken. Een voorbeeld wat er omgaat aan geld: In de verschillende systemen werden maar liefst 21 auto’s vervlogen.

Dat zo’n organisatie bol staat van de beveiliging mag duidelijk zijn. Allereerst het inkorven. Je moet je op voorgeschreven tijd melden in het clubgebouw. Als alle liefhebbers binnen zijn gaat de deur dicht. Worden de telefoons ingenomen. Dan kan het inkorven beginnen. Alle ringen worden afgeplakt. Als de duiven eenmaal in de auto zitten wordt er gevraagd of er nog iemand op of aanmerkingen heeft. Zo niet, dan gaan de deuren weer open en kan je naar huis.

Het EC systeem zoals het er in China uitziet.

Alle deelnemers zijn verplicht om een Taurus EC systeem aan te schaffen. Waarom geen vrijheid zoals bij ons? Dat zit hem in het systeem waarmee de uitslag wordt gemaakt. Dit is namelijk een gesloten circuit waarmee men via de computer kan volgen waar de duiven vallen. Zodra er een duif is geconstateerd verschijnt deze op de website van de club. Zo zie je live waar en welke plaats je in de uitslag gaat innemen. Werkt werkelijk fantastisch. Ter controle moet iedere liefhebber zijn thuis gekomen duiven aanbieden gelijk met zijn EC systeem in het clubgebouw.

Zo zit de baas op zijn duiven te wachten.

Beveiliging van het concours is ongelooflijk. De duiven worden rond het middaguur ingekorfd. Dan rijden ze zo gauw als mogelijk naar de losplaats. Dus voor 500 km maar één nacht mand. In deze nacht staan er vier auto’s en 40 man beveiliging rondom de duivencontainer.

Op de laatste vlucht, na drie keer 500 kilometer, stonden er nog 2511 duiven in concours, wat bijna nooit gebeurd op de laatste vlucht, maar dit keer werd de vlucht een dag uitgesteld. Het weer was dit keer echt te slecht om te lossen. Heel de weg terug regen. Ik weet niet de precieze tijd meer maar de dag erna werden ze rond acht uur dan toch gelost. Ze moesten nog een strook van dik 200 kilometer motregen trotseren maar op de losplaats was het goed weer en ook in Beijing was het droog. Dat waren zo’n beetje de criteria om te kunnen lossen. Je kon van tevoren al nagaan dat het een lastige vlucht zou worden. De eerste dag waren er 132 aankomsten, de dag erna kwamen tot de sluiting van het concours (rond vier uur in de middag) er nog 165 duiven bij.

Wachten op duiven.

Mijn gastheer had drie duiven ingekorfd. Hierbij was een duifje dat al drie weken een pok op haar oog had. De tweede dag al bijtijds in de ochtend werd er één van drie duiven geklokt. U raadt het al, dat duifje met die pok op haar oog.

Met een beetje geluk gaat dit duifje nog zorgen voor genoeg geld om volgend jaar weer ringen te verkrijgen. Volgend jaar hopen we wel op een beter eindresultaat, maar dat hoort u t.z.t.

Op eigen hok is er eigenlijk niks te melden.

Volgende week koppelen en proberen een paar kampioentjes te kweken.