De eerste vlucht van 2018,

Die zit er weer op. In het najaar denk je dat het een eeuwigheid gaat duren voordat we weer in gaan korven. Maar als het eenmaal weer zover is denk je toch weer “wat gaat alles toch snel”. Komt bij dat je zelf ook weer een jaartje ouder bent geworden. Nog een paar jaartjes en we horen ook bij de oude garde. Maar we gaan het hebben over de week voor de eerste vlucht.
Het blijft voor veel mensen een dilemma wat te doen omtrent het opleren van de oude duiven. Inmiddels weet ik wel dat je een duif niet hoef te leren vliegen. Je kan ze ook niet leren een bepaalde richting te mijden of om juist te volgen. De juiste richting aanhouden is niet te leren. Ik denk zelf dat dit juist het verschil is tussen een goede en een slechte duif. Ik heb ze op alle verschillende manieren die er zijn voorbereid op het nieuwe seizoen. Van helemaal niet opleren tot het extreme van elke dag opleren. Dus niet trainen rond het hok maar elke dag met de auto naar Brecht, voor mij toch altijd nog 50 kilometer vliegen. Wat je hier wel mee bereikt is, dat je in het begin van het vliegseizoen in verhouding tot de meerderheid een wat hoger percentage prijzen wint. Maar dit blijft niet duren. Hoe verder in het seizoen hoe meer er een soort van verzadiging optreed bij de duiven. Bij het opleren komen ze op de minuut naar huis. Als je de ploegjes (doffers en duivinnen) met een tussen pauze van 10 minuten lost komen ze ook naar huis met 10 minuten verschil. Wat wel opviel in de paar jaar dat ik dit heb gedaan is het volgende, er zit altijd wel één of twee duiven tussen die regelmatig de ploeg niet bij kunnen houden. Als er dus wat duiven nakomen zijn het negen van de tien keer dezelfde duiven. Op de vluchten zijn dit ook de slechtste duiven, dus makkelijk om uit te selecteren. Maar om nu te zeggen dat ik er het grote verschil in presteren mee hebt bereikt. Dan kan ik met een gerust hart zeggen dat de enige die er echt voordeel van had, de Shell is geweest. Voor mij dus nooit meer dit extreme opleren. Let wel, we hebben het hier over de oude duiven.
Het tegenovergestelde heb ik ook al gedaan. Door omstandigheden heb ik zelfs één seizoen aangevangen zonder dat ik er 1 kilometer mee gereden had. Wat denkt u dat de uitslag was op deze bewuste vlucht; 1-2-3 en 4 in de toenmalige CC Dordrecht tegen meer dan 4000 duiven. Zou een goede reden zijn om de oude duiven nooit meer weg te brengen. Maar….ik ben nog steeds een twijfelaar, ben vaak te bang om bij de aanvang net wat te weinig te doen. Daarom bewandel ik de meeste jaren een beetje de gulden middenweg. Zo ook dit seizoen weer gedaan.
De oude duiven waren begin februari gekoppeld. Eind februari werden de geslachten weer bij elkaar vandaan gehaald. Hierna hebben ze elkaar niet meer gezien tot deze week. Op dinsdag heb ik ze allemaal tegelijk gelost in Zevenbergschenhoek, voor mij net 10 kilometer, en heb ze dan de hele dag bijeen gelaten. Op vrijdag, de dag van inkorven heb ik eerst de duivinnen naar de grens gebracht, voor mijn hok ongeveer 40 kilometer. Toen deze een half uurtje thuis waren heb ik de doffers ingepakt en die ook naar de grens gebracht. Inmiddels was het bijna 13.00 uur. Toen maar besloten om ze ook de rest van de dag bijeen te laten en heb ze zo om 18.00 uur in de mand gedaan voor de eerste vlucht.
Voor het eerste weekend van het vliegseizoen 2018 werd prachtig weer voorspeld. Wel verraderlijk was de voorspelde stevige Z.O. wind. Altijd met Z.O. wind hebben de onervaren duiven het moeilijk. Ogenschijnlijk zijn er op dit soort dagen alle voorwaarden aanwezig om een ideale vlucht te hebben. Bijna altijd kom je precies met dit weer heel bedrogen uit. Zo was het ook deze keer. Ik denk dat we heel blij mogen zijn dat het vluchtjes waren van maar 100 kilometer. Vooral de jaarlingen die alleen op de nalijn waren gespeeld, vorig jaar als jonge duif, hadden het duidelijk wat moeilijker om op tijd thuis te komen. Oude ervaren duiven maakten de dienst uit.
In rayon Rood stonden er 8 oude duiven bij de eerste 10, ook de 3 eerste duiven waren overjarige.
In rayon Wit stonden er 4 bij de eerste 5, ook hier de eerste 3 duiven overjarig.
En in rayon Blauw het zelfde verhaal, hier 7 bij de eerste 9, en hier de eerste 4 prijzen voor de oude garde.
Hoge snelheden werden zoals verwacht ook gehaald, de allersnelste in de hele afdeling maakte zelfs net boven de 1900 meter per minuut.
Meestal aan onze kant van de afdeling hebben we niks te klagen over de wind, maar…..eindelijk, wij konden ook eens klagen. Een Z.O. wind is voor ons gedeelte van de afdeling zachtjes uitgedrukt niet voordelig.
Er is zelfs al een heel groot verschil tussen ons samenspel en Gouwe&IJssel. Nog niet eens zozeer in de gemaakte snelheid, want de eerste duif bij ons had de 3e prijs bij hun gespeeld. Maar bij hun zijn de prijzen in 10 minuten verdiend. Bij ons zit er maar even 24 minuten tussen de eerste en de laatste prijs. Toch een gigantisch verschil. Maar niet geklaagd want we hebben nog geen totaal uitslag en bovendien verwacht ik dat de wind ook nog wel eens onze kant op waait.
Op eigen hok waren alle duiven mee, 59 in getal. We kregen er vijf tegelijk en op dat moment verwacht je een supersnel verloop maar dat werd toch iets anders. Bij het klok afslaan moesten er nog 11 komen, allemaal jaarlingen. ‘s-Avonds moesten er nog vier komen en nu een dag later moeten er nog steeds vier komen.
Tot slot de uitslag: In het rayon 1342 duiven 8-9-10-11-12-25 en in totaal 22 prijzen.
Broer Ton wint de 1e en 2e in de club, goed voor 2e en 4e in het rayon.