Onze sport is op het eerste gezicht een sport van de wat ouderen. Ik ga zelf van lieverlee ook wel merken dat we wat ouder worden. Je merkt het vooral aan de mensen om je heen. Iedereen die van dezelfde leeftijd of wat ouder is gaat wat mankeren of nog erger ze gaan dood. Afgelopen week is Dick Leeuwerke overleden. Dick was maar een paar jaar ouder dan ik en in een bepaalde periode hebben we zelfs nog samen gewerkt. Dit was werk in onze vrije tijd. We organiseerden publieke verkopingen van duiven. Dick was de oproeper en ik deed voornamelijk het administratieve gedeelte. Een mooie tijd waarin we best wel een stel mooie verkopingen hebben gedaan. Ik weet nog dat we in Utrecht de totaliteit van iemand overnamen, de duiven, de hokken en alles wat er verder nog bij kwam. Achteraf sloegen we hier een gouden slag. Toen we de hokken verkocht hadden werd de rest alleen maar pure winst. Als je dan weet dat dit hok was opgebouwd rondom alleen maar rechtstreekse Klak duiven kun je wel nagaan dat we er best een paar centen aan over hielden. Het is allemaal reeds meer dan 25 jaar geleden, maar dat vergeet je niet zomaar. Op een gegeven moment zijn we ieder ons eigen weg gegaan en kwamen we elkaar alleen nog maar tegen op de uitslag. Dick werd op een gegeven moment een kampioen in bijna alle disciplines. Als ik het goed heb is hij zelfs nog een keer kampioen van Zuid-Holland geworden. Door zijn niet zo geweldige gezondheid heeft hij zijn kolonie drastisch ingekrompen en speelde hij de laatste jaren hoofdzakelijk vitesse/midfond. Maar kenmerkend voor zijn instelling, ook hierin was hij bij de beteren van Zuid-Holland.
Ook Dries Hagers, een andere grootmeester uit Zuid-Holland is nog maar kort geleden overleden. Dries was al een eindje in de 90 als ik het goed heb. Ook Dries heeft zijn periode in de duivensport gehad dat hij werkelijk landelijke top was. Heeft ook alles zo’n beetje gewonnen wat er te winnen was. Kampioen van de toenmalige Afd C, kampioen in de CC Zuid-Holland, Autowinnaar en ook Nationaal St Vincent wist hij op zijn palmares bij te schrijven. In die jaren was ik net begonnen met schrijverij voor een duivenkrant, “De Vredesduif”. Eén van mijn eerste stukjes voor dit magazine was een reportage van Dries Hagers. Ik weet nog dat een stamduif bij hem de “VALK 472” rechtstreeks bij Jac Tournier uit Lommel vandaan was. Met deze doffer deed hij kunstmatige inseminatie. Dries was namelijk zelf aan het dokteren gegaan en had volgens hem het insemineren van duiven onder de knie gekregen. Op mijn vraag hoe hij dit dan deed kreeg ik een heel ontwijkend antwoord. Ben er toen wijselijk maar niet op door gegaan. Dries was hiermee zijn tijd ver vooruit. Maar intussen is hij er ook niet meer.
Om nog even terug te komen op het kunstmatig insemineren. De werkwijze is door verschillende melkers in de tussentijd geperfectioneerd en uitgebreid toegepast. Maar buiten dat het heel handig is om een doffer commercieel geweldig te laten renderen heeft het sportief maar heel weinig opgeleverd. Het is net als met de al eerder gebruikte zogenaamde hengsten kweek. Op de uitslagen zijn deze mannen er alleen maar op achteruit geboerd. Het zal best in hun portemonnee een prettig gevoel hebben opgeleverd maar sportief is het één grote zeepbel.
Op eigen hok hadden we gisteren een flinke tegenslag. Bij het voeren van de vliegdoffers bleef er één duif in het hok zitten (ik voer de duiven in de ren). Hem beet gepakt en bekeken maar zag niet echt een probleem aan de buitenkant. Maar toen ik hem los liet stortte hij gewoon neer. Vliegen was voor hem onmogelijk, zijn linker vleugel was helemaal buiten werking. Jammer maar helaas denk je dan bij een gewone duif, we hebben er nog genoeg. Dit keer heb ik, dat mag u gerust weten, best een vloekje gelaten. Het was namelijk mijn beste duif van dit moment “JOEY”.
Natuurlijk zijn er dan mensen die zeggen dat je een gelukkig mens bent als de narigheid in je leven zich alleen maar afspeelt in je duivenhok. Maar dan moet ik toch zeggen dat ik mij gisteren niet echt gelukkig voelde.
Ik hou me maar vast aan de woorden van de Engelse bezoeker diezelfde morgen. Hij zei, “je moet maar denken, alles gebeurd met een reden. Misschien gaat hij nu op het kweekhok nog een paar NPO winnaars produceren”.