Het was een druk weekend…
We zijn twee dagen in Asten gaan bivakeren. Want ook wij mochten tien duiven te koop aan bieden. Eigenlijk was het te mooi weer om twee dagen in een warme zaal te gaan zitten en dat dachten ook meerdere mensen die anders waarschijnlijk wel een kijkje hadden komen nemen. De massale kijklustigen waren er dit keer niet. Wel bleek achteraf dat de echte kopers die plannen hadden om vooruit te komen in de sport, wel acte de precense gaven. Kwaliteit zat er genoeg tussen de aangeboden duiven. Natuurlijk is het altijd zo dat het ook wel eens tegen valt wat je te zien krijgt. Maar dan nog, wie kan er in kijken. En als je gaat kweken met de kinderen, broers en zusters van die vele superduiven weet je nooit waar je geluk ligt. Wat wel zeker is: wat er niet in zit kan er ook niet uitkomen. Veel duiven werden verkocht naar het buitenland, Japan, China, Amerika en Zuid Afrika waren kooplustig, om er maar een paar te noemen.
Aan het eind van de zondagmiddag was er een totaal bedrag van 486.480 euro uitgegeven. De duurste duif de eerste dag was een dochter van “DON MICHEL” van Cor de Heijde, werd verkocht voor 26.000 euro ( naar Irak ). Op zondag was de duurste duif een zoon van “MAGIC AMORE” van Gerard en Bas Verkerk, hier werd 9000 euro voor neergeteld. In totaliteit werd er plus opcenten een gemiddelde gemaakt van 2700 euro per duif. Je kan wel zeggen dat het weer een geslaagd weekendje was. Zoiets kan je aan de mannen van sportblad DE DUIF wel overlaten.
Maar het was niet alleen zaken doen er werd ook weer veel gelachen. Als je bij de juiste mensen aan tafel mag aanschuiven kom je soms niet meer bij van het lachen. Wanneer je bijvoorbeeld een poosje bij mannen als Gust Raeymakers en Herman van Ostayen aan tafel gaat zitten kan je best wat af lachen. Een klein voorbeeldje: Het ging over een bonnen verkoop. In de tijd dat er nog francskes waren werden duiven gepould tot 1000 franc. Dan kon een duif die meermaals deze grote poule won de eervolle naam krijgen van de “DUIZEND”. Als je een duif had die de “DUIZEND” werd genoemd dan kon je rekenen op belangstelling. Want wie wil er geen geld winnen met de duiven. Maar terug naar de bonnen verkoop. Het was er gezellig en na enige pinten vroeg Gust aan Herman of hij ook een bon had geschonken. Maar natuurlijk zegt Herman, voor de club doe ik altijd wat extra en heb een jong van mijnen “DUIZEND” geschonken. Dit had gelijk Gust zijn belangstelling gewekt. Toen de bon van Herman aan bod kwam kocht Gust de bon. Want het was er een van zijne “DUIZEND”. Later op de avond vroeg Gust aan Herman hoeveel de “DUIZEND” dat jaar wel bijeen had gevlogen, om zo’n naam te verdienen. Herman met een stalen gezicht “ik heb hem vier keer tot duizend gepould en vier keer was ik alles kwijt” Daarom noem ik hem de “DUIZEND”.