uit een duivenmelkers loopbaan dat is niet altijd het leukste wat er bestaat.
Allereerst was er zaterdag de vluchtdag en wij (mijn broer en ik) waren zeer benieuwd wat er ging gebeuren na het verwijderen van de stofboel die stro genoemd werd.
Het werd een vluchtje waar we niet veel wijzer van werden.
De eerste twee duiven waren tezamen en voor dit seizoen mooi op tijd maar daarna stokte het en werden er te weinig prijzen gemaakt.
Wat moet je hier nu van denken, eigenlijk niet veel en op naar de volgende week.
Zondag opnieuw prachtig weer en werd besloten de oudste ploeg jongen naar de grens te brengen.
Deze ploeg is maximum 73 eenheden groot geweest, en nu op deze zondag na een zevental keren te zijn getraind zaten er nog 70, niet slecht dus.
Ton zou ze in drie ploegjes lossen dit zou zijn rond 10.00 uur en met een prima vertrek verliep het tot nu toe prima.
Ook één oude duif die een paar weken terug gewond thuis kwam mocht een eerste keer weer een paar kilometer trainen.
Deze apart geloste oude duif zat bij thuiskomst al in zijn broedhok op Ton te wachten.
Bij het betreden van het erf de gebruikelijke vraag, “hoeveel zijn er al?”
Ik hoefde niet te gaan tellen want er was er nog niet één.
Na 1 uur en 50 minuten arriveerde de eerste strijder en een half uur later waren er al drie, dan ineens een ploegje van 20 stuks.
En daar bleef het ook bij want de rest die thuis wist te komen kwamen allen één voor één.
Bij de dagsluiting moesten er nog 25 komen, twee zijn er later opgehaald bij sportvrienden en op dit moment staat de teller op 62 dus nog 8.
Woensdag moest de dag worden dat ook de tweede ploeg aan het trainen moest beginnen.
Er stond redelijk wat wind maar het weerbericht beluisterd en ik meende te horen dat het gedurende de dag wat rustiger zou worden, dit bleek dus niet zo.
Als ik de jongen voor de eerste keer wegbreng gaan ze eerst een paar uur in de mand om een beetje te wennen en tot rust te komen.
De afstand die ze moeten afleggen is niet noemenswaardig, ik ga niet eens van het eiland af dus misschien uiterlijk 5 kilometer.
Allemaal tegelijk los met een toch wel stevig windje zijn ze waarschijnlijk een beetje overvallen door dit weertype en zijn op hol geslagen.
Bij thuiskomst vloog er één hele duif in de rondte om het huis heen.
Kortom van deze 73 duiven (heel toevallig ook dit waren max 73 stuks) is er één keer een ploegje van 10 tegelijk gearriveerd de rest allemaal één voor één.
Hier kwam de klap iets harder aan en moest er bij de dagsluiting precies de helft nog komen.
De volgende ochtend waren er om half acht al weer zeven bij en toen viel het ook gelijk weer stil en ook van deze ploeg hebben we er een paar weer op kunnen halen bij collega’s .
Als ik goed heb geteld moeten er hier nog 17 komen, dus in totaal zo’n 25 minder in een paar dagen. Gelukkig was het niet de schuld van een ander maar heb het allemaal zelf geregeld.
Wat ook gelukkig is, is dat ik er niet zo’n probleem mee heb en denk dat het ook een stukje selectie is en daar komt nog bij dat ik voordat ze de eerste vlucht hebben gevlogen ik nog nooit een goede duif ben verspeeld.
Heel toevallig gisteren een melker gesproken die zei dat hij deze duiven liever zelf had geselecteerd mijn antwoord ”IK NIET”.
En de reden is dat ik er totaal geen verstand van heb, laat liever de mand selecteren.
Donderdag was een rustige dag.
Vrijdag zou bij voorbaat een latertje worden.
Mike en Anke (dochter Jan Hermans) waren in de covid tijd getrouwd in kleine kring en dit is als je de beide families kent geen echt gebruik.
Inmiddels een jaar getrouwd moest er een feest komen, nu dit kwam er.
Uitgebreid dineren en vervolgens een prima feest met alles er op en eraan.
Omdat het in België plaats vond konden we helaas niet tot het eind blijven maar hebben er echt van genoten.
Ondanks dit hoorden we ook hier al dat het heel slecht ging met Dirk Van Dijck en het een aflopende zaak zou zijn.
Op zaterdag was er het bericht dat hij was overleden, dat het dan toch nog zo snel gebeurt daar schrik je altijd van.
Ik kon Dirk niet persoonlijk maar had hem meerdere keren gesproken als ik hem onderweg tegen kwam.
Wat mij opviel was dat het een zeer aimabele man was die nooit te beroerd was om een praatje te maken.
Ik ken ook niemand die kwaad over hem sprak. Jan Hermans heb ik nooit anders horen zeggen dat er weinig zijn zoals Den Dirk, eerlijk als goud en nooit te beroerd om een helpende hand toe te steken.
Ongekend is het aantal mensen dat is geslaagd met zijn duiven, de KANNIBAAL en zijn familie is een familie van duiven waar we zolang de duivensport bestaat er nog van zullen horen.
Dan de zaterdag, we hadden geen duiven mee op Vierzon maar alles ingekorfd op Niergnies.
De duiven waren al bijtijds los en met een stevig windje schuin tegen maakten ze een hogere snelheid dan ik had verwacht.
Onze duiven waren duidelijk niet in beste doen, de uitslag was echt niet goed.
Inmiddels de zevende vlucht en er is nog steeds niets positiefs uit de lucht gevallen.
De volgende vier weken wordt de selectie doorgevoerd, er staat vanaf nu voor hun op het programma Fontenay, Issoudun, Pontoise en Vierzon en hierna maken we de rekening op.
In de middag weer op weg naar België, duiven kijken die vanuit Bourges moesten komen bij Rik Hermans.
Een mooi adres om duiven op te wachten want zijn buurman is Danny Van Dijck en die heeft ze dit jaar ook goed in vorm. Dat bleek ook wel want op deze vlucht was het Danny die het eerst een duif mocht verwelkomen.
Een paar minuten later zowat drie duiven gelijk twee voor Rik en één voor Danny.
Hierna kwamen de duiven met de regelmaat van een klok zich aanmelden op beide hokken.
Over aanmelden gesproken, dat is op dit moment zowel in Holland als in België een drama.
Op compuclub live was het deze morgen voor de derde week op rij een puinhoop, hopelijk krijgen ze het weer op de rails want ik vind het echt een prima vooruitgang.
Maar ze zijn niet de enige, want ook het automatisch melden in België was op zijn zachtst gezegd een grote flater, nochtans heeft het een paar jaar prima gewerkt.
Zeker deze winter wat aan zitten knutselen en geprobeerd te verbeteren, dus niet gelukt.
De eerste dagfond vlucht in Nederland zit er ook weer op.
Opnieuw veel bekende namen die de dienst uit maken, ik ga ze echt niet allemaal noemen daar zorgen ze zelf wel voor.
Voor één man ga ik een uitzondering maken: R.C.Bakker uit Zoelen als ik mij niet vergis pas verhuist. Sinds één jaar maakte hij de volgende uitslag:
Afd 7 Midden-Nederland vanuit La Ferte St Aubin 530 km.
4644 duiven in concours 1e-2e-8e-17e-20e-40e-63e-89e-160e-200e-206e-623e. met 18 duiven mee.
Waarom ik deze man vernoem is omdat het zonder uitzondering allemaal jaarlingen zijn, fantastisch.
Op een gegeven moment werd er gesproken over een aparte duif bij Gerard Koopman deze duivin NL21-4777111 won twee weken op rij:
Dreis-Bruck 2e prijs tegen 17.461 duiven
Arlon 2e prijs tegen 16.181 duiven
Dan ga je zo’n duif volgen en zij wint daarna
Arlon 46e prijs tegen 13.967 duiven
Sourdun 74e prijs tegen 5.528 duiven
Er vliegen wel slechtere rond, we gaan haar blijven volgen.