Staalblauwe lucht, Zuid Oosten wind en 30 graden warm. Eigenlijk een valkuil waar we met open ogen zijn ingetrapt. Een zeker recept voor vreemd concours verloop. Altijd als we vliegen met Zuid Oosten wind is er str… aan de knikker. Meestal maken de eerste duiven een hogere snelheid dan verwacht. En dan wordt het minuten wachten op de volgende duiven. Een verloop kenmerkend voor Zuid Oosten wind.

Gedurende de week was het toch best een puzzel wat te doen. Twee vluchten stonden er op het programma Blois en Peronne. Voor Blois was het geen probleem, daar ging het overgrote deel duiven naar toe. Voor mij zat het probleem wat te spelen op Peronne. Ik wou die vlucht beslist niet overslaan. Maar wat moest er op mee. De “TURK” nog een keer spelen, als het vooruitzicht normaal was dan had hij beslist nog een keer in de mand gegaan. Maar met Zuid Oosten wind is het aan onze kant bijna niet te doen. Je weet dan bij voorbaat dat je voor de eerste prijs kansloos bent. Toen maar besloten om net als Dirk Kuit hem te stoppen op zijn hoogtepunt. Uiteindelijk gingen er drie mee naar Peronne. De twee beste duiven tot nu toe plus een regelmatige prijswinnaar. Drie tweejarige duiven, dat moest genoeg zijn om een leuke uitslag te maken. Alle overige 43 duiven kregen een startbewijs voor de vlucht vanuit Blois, voor mij 525 kilometer.

De vlucht Peronne werd door de afdeling veranderd in Chimay. Meer landinwaarts en 45 kilometer korter. De beweegredenen hiervoor zijn mij niet erg duidelijk. Last van de warmte konden deze duiven niet hebben. Toen er werd gelost was het net 15 graden. En normaal gesproken zijn die duiven met deze wind in drie uurtjes thuis, lang voordat het echt warm werd. Dus zal het wel de windrichting zijn die hun dit besluit heeft laten nemen. Voor mij een zeer vreemde reden.

Zaterdag werd een dag om niet gauw te vergeten (of juist wel ). De duiven werden net als de twee vorige weken vroeg gelost. Blois om 6.15 uur en Chimay om 6.45 uur. De kortste vlucht werd gelijk al een debacle. Bij ons in Dordrecht werd de eerste duif geklokt 8.43 uur voor 198 kilometer. Aan de kust in Oudorp kwam de eerste duif aan 1991 mpm. Om aan te geven wat dit betekent tegenover ons, deze duif werd geklokt om 8.25 uur voor 200 kilometer. Maar ook daar stond het concours een uur open. Op mijn hok, met de drie betrouwbare duiven in concours zat ik met mijn eerste duif om 9.47 uur, de tweede om 12.00 uur en de derde moet nu nog steeds komen. Zoals ze in Brabant zeggen, ik had den hoed op.

Dan maar wachten op de tweede vlucht vanuit Blois. Aan dezelfde snelheid moesten de eerste duiven reeds even na 11 uur arriveren. Om 12 uur was er nog niets bekend, en gaat het een klein beetje op een fondvlucht lijken. Toen begon het lange wachten tot kwart voor één eerdat we een berichtje kregen van een duif om 12.45 uur te Middelharnis. Omgerekend is het dan voor ons een kwartiertje later tijd om te pakken. Met de ZO wind werd er vanuit gegaan dat we moeilijk voor twaalf uur een duif konden pakken. Maar precies om 13.00 uur was daar een tweejarig duivinnetje. En dan ga je denken dat je er gauw nog een paar moet pakken om een mooie uitslag te maken. Maar dit ging dit keer niet van harte. Het werd 13.00- 13.07- 13.19- 13.21- 13.22- 13.25- en toen waren we toch al een half uur verder. Door de binnen sijpelende berichten hadden we wel in de gaten dat het een zeer lastige vlucht werd. In de kring tegen 1777 duiven stonden deze zes duiven op 2-5-24-27-28-35. Dus een uitslag om best tevreden over te zijn. Een uur en tien minuten na de zesde duif waren er 10 bijgekomen. Deze laatste had ook één van de laatste prijzen. Normaal is er dan een periode dat de duiven gaan doorvallen, maar dit keer niets van dit alles. Het werd een echte miskleun van een vlucht. Bij mij moesten dezelfde dag er nog 15 thuis komen. En daar was ik beslist de slechtste niet mee. Deze morgen vroeg eruit. Om 6.30 uur de eerste duif om 7.30 uur de tweede en dan van heel de dag geen veer meer gezien tot 10 minuten geleden om 19.00 uur de derde van vandaag. Dus nog 12 onderweg.

Deze morgen eens geïnformeerd bij de kampioenen Willem en Bas hoe de stand bij hun was.

Eerst Willem de Bruijn aan de telefoon, dat was om half 11. Op dat moment moesten er nog 33 van de 110 duiven arriveren. Op mijn vraag of hij misschien wist waarom deze twee vluchten zo belabberd verliepen was zijn antwoord: GEEN IDEE.

Misschien moeten we wel vaker lossen als het enigszins kan. Het zou best kunnen dat we de laatste paar jaren de duiven veel te veel pamperen. Wanneer ze dan een keer voor een echt probleem komen te staan weten ze niet wat te doen. Maar alles bij elkaar moet je je niet uit het veld laten slaan door één zo’n vlucht. Tegenslagen zijn er om te overwinnen. En als de grootste tegenslagen in je leven zich afspelen op het duivenhok ben je een zeer gelukkig mens.

Om 11 uur geïnformeerd bij Bas Verkerk. Normaal gesproken de man die dit soort vluchten zijn terrein mag noemen. Maar Bas had ook niet zijn gelukkigste dag van dit jaar. Het hele peloton van 161 eenheden was naar Blois. Maar deze morgen waren er nog steeds 66 onderweg.

Ook hem vroeg ik of hij enig idee had hoe het allemaal zo kon lopen. Bas dacht dat het een samenloop van omstandigheden kon zijn. Allereerst de verfoeilijke ZO wind, het heel warme weer, maar vooral deze omstandigheden zo vroeg in het seizoen. Als de duiven er al een dagfond vlucht op hebben zitten komt het waarschijnlijk niet hard aan.

Ook hij ging er voor volgende week weer gewoon tegenaan. Duiven thuis houden daar had hij slechte ervaringen mee.

Om aan te geven waar de duiven terecht zijn gekomen had hij nog iets frappants. Aan het eind van de middag een telefoontje. Er was een duif vanuit Blois binnen gelopen bij een particulier. Dus geen duivenmelker, waar hij de kamer binnen wandelde. Wil u weten waar: In TEXEL.

Nog een nagekomen berichtje:
Beste Kees,
ik lees het artikel en wil even doorgeven dat ik in Heemskerk (halverwege Haarlem en Alkmaar) zaterdagmorgen om 10.00 uur al 2 duiven had opgevangen die om 6.45 in Chimay waren gelost. Een 3 jarige doffer en een 4 jarige duivin.