Werd de aanvang van een nieuw seizoen gedaan met de zogenaamde voorvluchtjes.
Deze voorvluchtjes werden gehouden vanaf de eerste zondag in maart tot het officiële vliegprogramma begon in april.
Het waren vluchtjes gehouden vanuit Roosendaal , Tilburg en Bergen op Zoom ( 30 t/m 40 km).
Zondagmorgen vroeg inkorven en rond 11 uur kon er dan gelost worden.
Op deze vluchtjes waren er echte specialisten zoals een Frans van Dalen en een Jan Los. Wat opviel bij deze specialisten dat ze op de normale vluchten er beslist niet aan te pas kwamen maar als je er tegen moest spelen op hun terrein was je bij voorbaat geklopt.
Maar soms was de animo zo gering dat de duiven met een gewone stationcar naar de losplaats gebracht werden.
Liefhebbers genoeg maar meerdere met maar 1 of 2 duiven in wedstrijd waar dan een beetje op gegokt kon worden.
Meestal reed er een van tevoren aangewezen medeliefhebber met zijn eigen auto, mits de manden er in konden.
Doordat ik toentertijd ook een wagen had waar de manden in paste werd ik wel eens aangewezen als chauffeur en convoyeur van dienst.
Eén vlucht herinner ik mij nog als de dag van gisteren.
Het vluchtje moest vervlogen worden vanuit Roosendaal en aldaar zou gelost worden om 11 uur, dus ik op pad met de duiven.
Maar de auto had er duidelijk minder zin in en hield het voor gezien net over de Moerdijkbrug.
Goede raad was duur en heb toen de duiven maar gelost op een afstand van ongeveer 10 kilometer om 11.20 uur zodat ze ongeveer op de te verwachten tijd arriveerden op de hokken.
Ondanks het niet zo geweldige weer werd het een supersnelle vlucht waarvan de prijzen razend snel verdiend waren, snel binnen komen was nooit zo belangrijk.
Ik heb tot nu toe nooit de waarheid verteld hoe het er aan toe was gegaan die dag.
Maar ook hier zal de winnaar mij niets kwalijk nemen.
Denk wel dat ik door mijn werkwijze er voor heb gezorgd dat dit de kortste officiële vlucht ooit is geworden.

Op een gegeven moment maakte Sirichai Bulakul zijn intrede in de Nederlandse duivensport.
Deze Thailander was beslist niet onbemiddeld en was in die jaren een uitzondering door zijn abnormale investeringen.
Nadat hij een huis had aangeschaft in Rijsoord alwaar zijn Nederlandse avontuur van start ging werd onder supervisie van Piet Pellikaan en Cees den Hartog geprobeerd de duivensport te gaan beheersen door er met grof geweld geld tegenaan te smijten.
In de buurt van Steenbergen werd een huis aangekocht speciaal om de grote fond te gaan vliegen, hier kreeg Adrie Scheurwater de leiding.
Om het geheel compleet te maken werd er in Dubbeldam een boerderij aangekocht alwaar naast de duiven een halve dierentuin uit de grond werd gestampt.
The sky was the limit in die periode.
Toeval was dat deze boerderij maar een paar honderd meter bij mijn huis vandaan was.
Na uitnodiging van Piet Pellikaan heb ik daar een paar jaar het hele reilen en zeilen van dichtbij meegemaakt.
Als er wat op papier gezet moest worden (stamkaarten) maakte Piet graag gebruik van mijn inzet die vooral gestimuleerd werd doordat het extra zakgeld opleverde voor ondergetekende.
Op gezette tijden moest ik ook aantreden als chauffeur ,kon ik ook eens rijden in een Mercedes.
Piet had een hekel aan auto rijden maar omdat hij van zijn baas altijd maar op zoek moest naar nog betere duiven kon het wel eens gebeuren dat we naar België gingen.
Eén van die ritten kan ik mij nog levendig herinneren, niet in de laatste plaats omdat we werden vergezeld van de toentertijd beroemdste duivenkeurder/makelaar Piet de Weerd himself.
De rit was geregeld door Piet de Weerd en moest door nieuwe aanwinsten uiteindelijk het hok Bulakul op een hoger plan brengen.
Het ging richting West-Vlaanderen naar de tophokken van dat moment namelijk de Gebr Decroix uit Rumbeke en SilvéreToye te Kortrijk.
Op beide plekken werd het zelfde ritueel opgevoerd.
Na plaats te hebben genomen in de ontvangstruimte eerst uitgebreid drinken, eten en praten.
Hierna werden er wat manden met jonge duiven binnen gesleept en werden deze aan een uitgebreide keuring door Piet de Weerd onderworpen.
Het keuren werd ondersteund door het tonen van de pedigrees, eindresultaat was dat Piet het meeste gecharmeerd was van jongen uit de Nationale winnaars en nationale asduiven.
Vroeg mij wel af of hij ook dit zelfde resultaat had bereikt zonder het tonen van de pedigrees.
Uiteindelijk moest er natuurlijk afgerekend worden en ook hierin had Piet de leiding, de prijs die betaald moest worden had hij onderweg al aan Piet Pellikaan laten weten en moest het afrekenen maar aan hem overlaten.
Met beide Belgische kampioenen verdween hij en kwam enige tijd later terug met de mededeling dat het in orde was en wij de jongen mee konden nemen.
Het was wel duidelijk dat Piet de Weerd zijn makelaarskunsten had laten zien en die dag niets te kort was gekomen.
Mooi toch dacht ik later als je zo je centen kan verdienen en er verder niemand kwaad mee doet en zeer zeker de heer Bulakul niet want die zou later zelf laten blijken wat voor mentaliteit die had.

Nog even iets anders :
Las in de blog van Ad Schaerlaeckens dat hij aandacht had voor het systeem SNEL .
Een systeem wat er vanuit gaat dat er een corrigerende uitslag moet komen.
Als men denkt last te hebben van de wind en of de afstand dan moet de uitslag maar aangepast worden.
Een paar weken terug heb ik daar in mijn blog al op gewezen dat het weer een stapje dichter bij de ondergang van de duivensport is.
Maar we weten van lieverlee dat je hier niet mee aan moet komen bij ons bestuur, als die eenmaal iets verzonnen hebben houd je dan maar vast.
Voor mij is het heel duidelijk, het systeem SNEL kan voor mij nog SNEL-LER in de vuilnisbak.