Laat ik beginnen met te schrijven dat ik totaal geen verstand heb van medicijnen.
Ik weet wel dat het medicijngebruik er tegenwoordig net zo uitziet als de menukaart in een vijfsterren restaurant en daar staan heel veel verschillende dingen op.
Loop inmiddels al ongeveer 60 jaar mee in het duivenwereldje en kan best zeggen dat er intussen heel wat is veranderd en dan is het medicijn gebruik misschien wel de grootste verandering.
U kunt het zich waarschijnlijk niet voorstellen maar pokken/difterieplekken werden verwijderd met een roestige spijker, je kan je wel indenken wat voor een bloedbad dit werd.
Een roestige spijker in de drinkpot moest dienen ter voorkoming van bloedarmoede.
Ik was eens bij een groot Brabants kampioen op bezoek en die vertelde zijn oplossing bij een duif die reutelt en hij garandeerde het verdwijnen binnen een paar dagen.
Hij moest daarvoor een lepeltje OMO (wasmiddel) in de bek doen en dat was het dan, einde van de reutel gegarandeerd.
Maar terug naar de realiteit van vandaag.
Bij het verschijnen van de gespecialiseerde duiven dierenarts zijn deze fratsen ook langzamerhand verdwenen uit onze sport.
Wat wel verscheen was een door de jaren heen steeds groter scala aan gezondheidsmakers.
Als je nu kijkt hoe het menu aan medicatie in een jaar er uit ziet denk je wel eens hebben we wel dagen genoeg om ons aan dit schema te houden.
Voor de meeste melkers ziet het schema er ongeveer zo uit:
Om te beginnen voor aanvang van het kweekseizoen een kuurtje van een paar dagen om ze geelvrij aan de start te krijgen.
Tegelijkertijd of kort hierna een gedegen kuur tegen de sluipmoordenaar die paratyfus heet en om af te ronden een vaccinatie tegen deze ziekte.
Om de kweek klaar makende acties af te ronden een druppeltje tegen luizen en ander wandelend gespuis.
Mocht je dit alles willen toepassen zorg dan in ieder geval dat je ruim voor het koppelen dit afgerond hebt anders zal het eindresultaat (aantal bevruchte eieren)nog niet meevallen, heb je dat weer.
Voor de kweekduiven is dit wel voldoende om ze het seizoen door te helpen.
De oude vliegduiven krijgen wanneer ze op eieren zitten bij ons medicijnen tegen paratyfus en tricho, tegelijkertijd in de drinkpot.
Daarnaast in het echte vliegseizoen onderhoudend een paar dagen per maand wat tegen tricho.
Ik vergeet te vermelden dat er ook nog eens de jaarlijkse paramixo enting op het programma staat.
Dan zijn de jonge duiven aan de beurt en wordt tegenwoordig helemaal een verhaal apart.
Zodra deze gespeend zijn krijgen ze hun eerste vaccinatie met een combinatie medicijn ter voorkoming van Paramixo, Circo en en Rota virus.
Deze vaccinatie wordt een week of vijf/zes later herhaald.
Door zo te handelen houden we al paar jaar de grootste problemen van de zogenaamde jonge duiven ziekte buiten de deur.
Vroeger was het bij een uitbraak werkelijk één grote puinhoop in het hok en als je pech had gingen er gewoon een heel partijtje de pijp uit.
Sinds de entingen is het hooguit één of twee duiven die een beetje raar zitten te kijken en is het na een paar dagen weer verdwenen.
Zeker iets wat we de komende jaren blijven doen.
Een paar weken na de laatste enting worden de jongen gevaccineerd tegen de pokken.
Niet met een spuitje maar gewoon ouderwets een paar kleine veertjes uittrekken en die plek insmeren met entstof.
Voor we starten met opleren worden ze ook nog eens onderzocht of er tricho onder hun leden schuilt, zo ja dan wordt hier ook een paar dagen medicatie tegen gegeven.
Wat hebben we dan nog ?
Dan is er nog iets waar helaas geen medicatie voor is maar wel hand over hand toeneemt bij de jonge duiven.
Je kan er vergif op in nemen dat ieder jaar opnieuw na een wedstrijd of drie/vier de jongen problemen krijgen aan hun ogen (opzwellen en ontsteken) hier zijn geen medicijnen voor maar het is wel een echt probleem aan het worden.
Heb ook het idee dat het steeds hardnekkiger wordt en zelfs voor een tweede keer kan terug keren bij de duiven die het al eens hebben gehad (gratis en voor niks).
Denk dat er niets anders opzit als dat we dit ziektebeeld moeten ervaren alsof het er komende jaren bij hoort en dat het dan vanzelf op een gegeven moment wel uitsterft zodra onze duivenstam een natuurlijke barrière heeft opgebouwd.
Maar dit bereiken we niet met het blijven geven van antibiotica tegen dit virus, het is zelfs onmogelijk het virus hiermee te vernietigen.
Ik zal best nog wat vergeten zijn maar heb inmiddels wel bijna 800 woorden getypt alleen al over het jaarlijks medicijngebruik waar wij ons met zijn allen aan vergrijpen.
Maar het zal wel zo horen want ook wij mensen krijgen met enige regelmatig een naald in de arm om het één en het ander niet op te lopen.
Of we er met zijn allen blij mee moeten zijn is een ander verhaal.