En dan gaat het weer beginnen. De eerste week in april is het nog een africhting. Maar het tweede weekend is het voor het echie. Al is zo’n winter heel lang als hij nog moet beginnen, het is toch allemaal weer snel voorbij. Wie zal er komend seizoen weer gaan excelleren. En voor wie gaat het in 2016 een teleurstelling worden. Aan het begin weet je niet 100% hoe het gaat lopen. Wel is het zo dat het voor 90% weer dezelfde namen zijn die de dienst uit gaan maken. Hopelijk wordt u de verrassing die zich bij de 10% weet te spelen.
Over vijf weken de eerste vlucht. Dat is zeker. Maar als het dit weer blijft sla ik toch echt over, dat is ook zeker. Niet te geloven wat een prut weer op dit moment. Er is werkelijk geen lol aan, buien aan de lopende band. Maar er kan nog veel veranderen eer dat het april is.
Voorlopig gaan we eerst vier zaterdagen achtereen duiven verkopen. Dit is omdat er een Gouden Ringen competitie is en die 250 jongen die zo’n ring om hebben moeten op korte termijn een nieuwe baas krijgen. Elke zaterdag in maart doen we dit in de Dordtse Bond. Gisteren was de eerste verkoop. Opnieuw blijkt dat er veel mensen zijn die dit een leuk spelletje vinden. Hoe ik dit weet ? Dat zag ik aan de opkomst. Want de duivensport in zijn geheel is wel aan het achteruit gaan, dat is met de Dutch Golden Classic echt niet aan de orde. Net als in de begin jaren was het ook nu weer, en dat voor de tiende keer, lekker druk. Er werden dit keer 50 jongen aangeboden. De gemiddelde prijs was precies het streef bedrag. En dat is 110 euro per aangeboden duif. Het was een prachtig lot jonge duifjes. Meestal kun je er wel een aantal bij ontdekken waar je niet echt van ondersteboven bent. Dit keer waren het stuk voor stuk mooie gezonde jongen. En dat is een eerste vereiste om succes te hebben, een goede gezondheid. Volgende week zullen het er weer wat meer zijn. Als je niks te doen hebt moet je beslist eens komen kijken.
Vorig jaar in het naseizoen wat zomer- en late jongen gekweekt uit wat ik dacht mijn beste duiven. In totaal waren het er een kleine twintig. Deze jongen hebben op drie verschillende hokken gezeten. Het enige wat ik er niet mee heb gedaan is uitlaten. Op een gegeven moment worden deze duifjes wat teveel. Nogmaals bekeken en toen had ik er een stuk of 8 die ik goed genoeg vond om te behouden, de rest heb ik weg gedaan. Er bleven uiteindelijk zes duiven over waarvan ik niet goed wist wat er mee te doen. Goede raad is duur en heb ze toen gewoon tussen de vliegduiven gedaan. Met de gedachte dan kijken ze maar wat ze doen. Na een paar weken gingen die vliegduiven voor de eerste keer los na de winterrust. Na het uitlaten waren alles zes die duifjes weg, in geen velden of wegen te zien. Na twee dagen kwam er één boven water, en zowaar de volgende dag nog één. Intussen vliegen ze gewoon mee met de vliegploeg. Ik ga ze ook gewoon meegeven en ik laat nog weten wat er van terecht komt.
Op de viering van de Gouden Duif liep ik Chris DeBacker tegen het lijf. Ik heb twee jaar terug zes jonge duiven aangekocht bij Chris. In 2015 heb ik daar voor het eerst van gekweekt. Twee van deze duifjes zijn nooit aan kweken toe gekomen. Twee hebben nog niet gegeven waar je op hoopt. Maar de andere twee daar ben ik meer dan tevreden over. Denk dat je dan goed ingekocht hebt. Uit één duivinnetje had ik drie jongen om mee te vliegen. Eén vloog veel prijzen maar niet vroeg. De tweede is een duivin die maar even zes keer echt heel mooi op tijd vloog. En de derde miste nooit zijn prijzen en is ook kampioenduif in de kring geworden. Uit een andere duivin van Chris kweekte ik het doffertje wat de eerste in de afdeling speelde. Heb wel eens slechtere duiven aangeschaft. Chris doet veel samen met Rik Cools. Al heel wat jaren doen die het volgende: Chris speelt alleen met doffers en Rik speelt alleen met duivinnen. En u voelt hem al aankomen, de jongen worden geselecteerd en dan gaan de doffertjes naar Chris en de duivinnetjes naar Rik. Dit werkt bij die mannen buitengewoon, beide zijn er goed mee. Ze behandelen ze net of ze hun eigen eigendom zijn. Na een paar jaar gaan de goede duiven terug naar het hok waar ze vandaan komen. Mocht er op één van de hokken een super tussen zitten dan wordt die verkocht en het geld verdeeld.
Op de Gouden Duif vroeg Chris of ik misschien interesse had in de duivinnetjes van de derde ronde die nu speenrijp waren. We hebben zo’n beetje dezelfde afspraak gemaakt met dit verschil dat ik hem geen doffertjes kon aanbieden. Dus afgelopen donderdagavond even 350 kilometer heen en weer gereden. En zoals ik er nu tegenaan kijk was het de moeite waard. Ook dit gaan we aan het eind van 2016 evalueren, maar ik denk dat het een positieve uitkomst wordt. U hoort er nog van…….