Op eigen hok

Was het deze week weer niet echt een plezier om duivenmelker te zijn.
Zoals eerder geschreven kregen de jongen in de week voor de derde vlucht last van one eye cold, daarna was het twee vluchten een beetje aanklooien met nog niet eens slechte uitslagen.
Toen kwam de hitte en in die week waren de oogjes nagenoeg verdwenen, maar na het tropenweekend was het weer in volle glorie voor de tweede keer aanwezig dus die week rust kwam eigenlijk nog niet zo slecht uit.
Op de inkorfdag hebben we heel streng gekeken welke duif er nog enigszins last van zou kunnen hebben.
Zo werden er op Morlincourt 47 jongen meegegeven die volgens ons er zo goed als vanaf waren.
De jongen die er uit werden geselecteerd waren er in totaal 32 en hebben we in de ren gedaan, maar zo dat ze niet in het hok konden, dus verplicht buiten slapen.
De volgende dag gevoerd in de ren en één uur voor inkorving het hok open gedaan zodat er nog een soort van drang naar het hok werd geprobeerd te bewerkstelligen.
Na nogmaals met een kritisch oog te hebben gekeken werden er vier niet ingekorfd dus 28 strijders gingen op dit vluchtje wel mee.
Waarom zouden we het niet proberen, er was toch al niet veel vertrouwen in dit gezelschap dus wie weet.
De duiven hadden er in ieder geval niet van geleden want ze voelden prima aan bij het inmanden.
Al met al stonden we toch met een klein hartje de duiven op te wachten.
Eerst was Lennik aan de beurt met 115 kilometer voor ons hok.
Mijn broer Ton zat op de telefoon te kijken en zag dat op de Z-H.Eilanden de eerste duiven net boven de 1400 meter maakten. Het zou dus nog wel vijf minuten duren en op dat moment vliegen er vier duiven op het hok af en in no-time zitten ze in de klok. Na 1 minuut waren het er zeven en de rest volgde ook prima.
Door het Compu-live systeem werd wel duidelijk dat het geen slechte uitslag zou worden.
Nog een beetje napraten bij een bak koffie en toen was de andere vlucht aan de beurt.
Er moest er nog één komen van de korte vlucht.
En daar kwam er eentje aan scheuren of dat hij de duivel op zijn hielen had zitten.
Het zal de laatste van de korte vlucht wel zijn dacht ik en bij het kijken op het elektronisch systeem let ik niet goed op en zeg tegen de letters dat het de laatste van Lennik was.
Op dat moment komt er weer een duif en denk gelijk “dan is dit er zeker één van Morlincourt.”
En laat deze nu helemaal geen zin hebben om op de klep te stappen.
Alles bijeen was het een paar minuten balen.
Maar dan is er natuurlijk mijn vrouw Marry die wel oplet en weet te melden dat de eerste duif er wel een was van Morlincourt en gelijk gaat dan de stemming weer veranderen.
De uitslagen:
Morlincourt 1858 duiven 4-11-23-41-43-44 enz. 47 mee 33 prijs.
Lennik 1286 duiven 1-2-3-4-8-9-11 enz. 28 mee 22 prijs.
Dit zijn ook de vier snelste duiven van de gehele lossing van 15.623 duiven.
Het schrappen ging deze morgen weer vanzelf.