Een paar weken geleden las ik een bericht dat er een beurs zou plaats vinden.
Dat deze beurs op dezelfde voet zou worden gehouden en georganiseerd zoals het al jaren prima wordt gedaan door Peter Kos en zijn mensen vond ik alleen al een plus.
Niet lang getwijfeld dus en de datum op de kalender gezet.
Is al zo lang geleden dat we als duivenmelkers bijeen konden zijn en zo’n beurs is dan een uitgelezen gelegenheid om oude bekenden te ontmoeten.
Indien mogelijk zou ik zo’n beurs niet gauw overslaan en ook deze keer was ik dat niet van plan.
Dus samen met broer Ton op pad naar Houten.
Waren beide zeer benieuwd hoe druk het zou zijn.
Je weet het uiteindelijk maar nooit hoe er door de meerderheid zal worden gedacht om tezamen te komen in een nog steeds niet afgelopen pandemie zoals al dat Covid19 gedoe wordt genoemd.
Ik mag er dan na de vaccinatie wat soepeler mee omgaan maar zo denkt waarschijnlijk niet iedereen er hetzelfde over.
Komt nog eens bij dat er ook niet veel buitenlanders de reis gaan maken voor de beurs, en zeer zeker zullen niet de bussen vol liefhebbers uit de U.K. komen zoals voorheen gebruikelijk was.
Allemaal grote vraagtekens omtrent deelname dus.
Bij aankomst werd het al een beetje duidelijk dat er geen record aan publiek zou zijn, we konden n.m. de auto bijna voor de deur parkeren (is wel een anders geweest).
Binnen werd het al gauw duidelijk dat het ook verstandig was om maar één zaal te gebruiken.
Kortom, mij viel de publieke interesse best tegen.
Uiteraard zoals gebruikelijk was onze eerste gang naar de stand van De Duif, maar ook hier was de normale aanloop nog niet op gang gekomen.
Na het laatste nieuws te hebben doorgenomen met Mike en Swa maar eens een rondje gaan lopen langs de gebruikelijk standhouders.
Ook hier kwamen we niet in tijdnood want met 15 minuten had je alles wel gezien.
Maar het werd toch niet een geheel verloren dag, altijd kom je wel een paar oude en nieuwe bekenden tegen om eens van gedachten te wisselen.
Konden zodoende nog best een paar uurtjes vol maken. Maar waren we een aantal jaren terug meestal de mannen die het licht uit deden waren we nu ruimschoots bij daglicht reeds thuis.
Hopelijk kan de voorjaarsbeurs weer ouderwets rekenen op een vol huis.

Nog even en we gaan weer kweken.
Er zijn nog vier weken complete rust en dan gaan we ze een aantal dagen bijlichten. Ook weer niet te lang want dan gaan de duivinnen weer naar elkaar kijken en gaat het eieren leggen te snel.
Zoals het er nu uitziet (wij moeten uiteindelijk weer van nul af herbeginnen)moeten er in een korte tijd een heel ploegje jongen gekweekt worden.
Eerst moeten we aantal koppels formeren waaruit we meerdere jongen willen kweken.
We denken aan 10/11 koppels voor zeg maar de nieuwe start (het A team) en daarnaast 10/11 koppels zeg maar het B elftal.
Voor het A team zijn er ongeveer 20 koppel voedsters. De bedoeling is dat we de duivinnen van het A team drie keer achtereen eieren laten leggen, twee keer over leggen en de derde keer zelf groot brengen.
Het B elftal mag twee keer achtereen zelf een koppel jongen groot brengen.
Dan denken we aan het eind van het seizoen wel te kunnen zien welke richting we verder moeten gaan.
De duiven waar we het mee gaan doen zijn een deel van zeg maar het oude soort, ofwel de succes lijn waar we alles aan te danken hadden.
Het zijn niet de goede duiven zelf maar een aantal jongen gekweekt net voordat ze zijn weggegaan naar China.
Daarnaast gaan we het proberen met duiven van Guy Van de Auwera, Anthony Maes plus een zeer speciaal doffertje van mijn vrienden Jan & Rik Hermans.
Maar de winter is nog jong en ik ben uiteindelijk altijd op zoek naar goede duiven.
Dus het is op dit moment puzzelen wat er in het A en wat in B team moet verschijnen.
Ik vind dit echt één van de leukste onderdelen in het hele postduiven gebeuren.
Zeker als je na een aantal jaren kan zeggen dat hebben we zelf gecreëerd.