Na de drama vluchten van vorige week moesten er wat probleempjes worden weggewerkt. Zo miste ik op zaterdag in totaal nog 15 duiven. Daarbij waren twee duiven die echt het aanhouden waard waren. Zoals vorige week gemeld kwamen er op zondag 3 terug. Twee duiven vroeg in de morgen en 1 duif rond zeven uur in de avond. Deze duif om zeven uur was één van de twee duiven die ik zeer graag terug had. Een jaarling die nog niet had gemist en ook al een 1e prijs had gewonnen. Heb er niet lang van kunnen genieten. Op maandag lag hij dood in het hok. Waarschijnlijk wat verkeerds gedronken. Deze maandag was wel de andere goede die ik nog miste terug gekomen. Deze duivin mankeerde op het oog niet veel. Een dagje binnen gehouden en toen vloog ze weer gewoon mee met de andere duivinnen. Dinsdagavond een telefoontje van een mevrouw die duidelijk niets van duiven wist. Maar op deze warme dag was er zomaar een duif haar huiskamer binnen komen wandelen. Ze kon het beestje zo oprapen. Het ringnummer opgeschreven en toen gaan zoeken op het internet. En ja hoor mijn telefoonnummer werd gevonden. Aan de telefoon vertelde ze al dat de duif er slecht aan toe was. Jammer genoeg één van de mindere goden. Bovendien was het niet naast de deur. Hij zat namelijk in Elburg. Ik zag de bui al hangen, een trip maken van een paar uur heen en weer en dan terug keren met een duif die op sterven na dood is. Je kan hem niet laten zitten bij een niet duivenmelker. Maar er was een oplossing. Onze hond BONO hebben we namelijk van een kennel uit ‘t Harde en laat die naast honden ook duiven hebben. Een telefoontje was genoeg en de duif werd opgehaald. Maar zoals ik al vermoedde ook deze duif heeft het niet overleefd. Verder heb ik van heel de week geen veer meer gezien. Dus nog steeds tien duiven onderweg.
Wel opvallend vond ik het dat de duiven die werden opgegeven bijna allen aan de kust vertoefden. Tot aan Texel en zelfs berichten vanuit Denemarken. Daarom denk ik ook dat er van de achterblijvers veel verdronken zijn in zee. Anders hadden er al veel meer terug moeten keren.
Deze week voor de tweede keer naar de veearts geweest samen met Peter. Ik doe dit altijd net voordat ik begin met het opleren van de jonge duiven. En voor Peter, omdat hij alleen maar grote fond speelt komt dit ook altijd goed uit. Een mooi moment om je vliegploeg nog eens te laten nakijken. Bij mij kwam het ook goed uit zo net na de drama vluchten, je weet het uiteindelijk maar nooit wat ze oplopen. Een paar vliegers meegenomen en daarnaast uit iedere afdeling één duif. Er werd geconstateerd dat er nogal wat tricho onder de duiven zat. De vliegduiven hadden een heel lichte besmetting, de jonge duiven heel veel. Precies op tijd dus even langs geweest. We hebben ze inmiddels allemaal onder handen genomen. Hoe een ander hierover denkt moet een ander weten maar ik laat op dit moment niet zomaar de boel de boel. Wel eens nagedacht hoeveel dagen je echt veel plezier aan je duiven hebt? Nu dit al zo lage aantal laat ik niet nog eens extra verzieken . Je hoeft mij niet te vertellen dat wanneer je een jaar hebt dat je bijna geen medicatie aan je duiven moet geven meestal de beste jaren zijn. Maar waarom zou je het niet geven als het nodig is. Zomaar blind kuren is weer het andere uiterste. Gewoon overal de middenweg bewandelen is volgens mij nog steeds de beste methode.
De vlucht van deze week werd Roye. Ik zeg werd omdat we eigenlijk Pontoise op het programma hadden maar er werd uitgeweken naar Roye zodat er een dag later kon worden ingekorft. Ik vraag me dan af waarom niet gewoon op vrijdag voor Pontoise inkorven en dan een uurtje later lossen. Maar ik zal het wel verkeerd zien. Dus op naar Roye. 268 kilometer voor mij en uiteraard ook voor de duiven. Op zaterdag kon er niet gelost worden en zo kwam het prima uit dat er een dag later was ingekorft. Zondag al vroeg kon er gelost worden voor één van de makkelijkste vluchtjes van dit jaar. De eerste duiven zaten net boven de 1500 mpm en het concours was binnen 10 minuten verleden tijd. De eerste duif op het hok had schijnbaar zoveel haast dat we met ze allen haar niet aan hebben zien komen en alleen maar het piepje van het EC systeem hoorden. Wel een aangename verrassing . Het was dezelfde duif die ook vorige week mijn eerste duif was op Chimay. Alleen zat ze toen een eind na de prijzen. Dit keer was ze beduidend rapper, de 1e in de club, de 2e in de kring en de 5e in de afdeling (Oost). De totale uitslag was best goed te noemen. Van de 29 duiven wonnen er 21 prijs in de kring. Tegen 1906 duiven begon ik met 2-17 en 20. In de club 285 duiven 1-2-3-9-15-16-17-20 etc. Ook de duif die maandag terug keerde won gewoon weer prijs.