Dit is onvergelijkbaar. Nu is het bij ons helemaal een speciaal verhaal. Zoals wij 30 jaar geleden verenigingsleven ervoeren was nergens zo. In heel Nederland bestond niet zo’n constructie zoals wij die hadden. Allereerst waren via een café, een verlaten garage en het eerste met eigen handen gebouwde pand in bezit gekomen van een uniek project. Dit werd zelfs nog mooier toen we verplicht moesten verhuizen (aanleg op/afrit A16). Daardoor kwamen we in het bezit van het huidige gebouw aan de weeskinderendijk. Een ieder die hier wel eens is geweest zal beamen dat dit voor duivensporters een uniek object is.
Van oorsprong is alles begonnen met het samen gaan van vier verenigingen. Daar heeft zich later nog één vereniging bij aangesloten. Ook dit samen gaan was zeer uniek. Tezamen werd er één uitslag gemaakt, ook werd er gewoon onderling ingekorfd. Maar de verenigingen bleven hun eigen identiteit behouden. Zo werden de kampioenen berekend uit de gezamenlijke uitslag. Een verenigingsuitslag werd er niet gemaakt. Kortom, een heel bijzonder samenwerkingsverband.
In de winter werd het verenigingsleven helemaal uitgebuit. Alle vijf verenigingen bijeen waren toch wel dik 200 liefhebbers rijk. Genoeg om wekelijks het gebouw te vullen. En dat werd ook ruimschoots gedaan. Het begon met kort na het vliegseizoen een feestavond annex kampioenenhuldiging voor de totale Dordtse Bond, want ook in de totale Bond werd er net zo gehandeld als in een aparte vereniging. Kort daarna gevolgd door de najaarsvergadering van de Dordtse Bond. In de loop van november werd er dan begonnen met het organiseren van tentoonstellingen. De eerste in de rij was natuurlijk weer de Dordtse Bond. Op zo’n TT was het heel normaal dat 400 duiven tentoon werden gesteld. Donderdagavond inkorven, Vrijdag overdag keuren, Vrijdagavond resultaat bekijken plus tombola met niet zelden als hoofdprijs een levend konijn (bij voorkeur een Vlaamse Reus daar zat het meeste vlees aan). Zaterdagmiddag uitkorven met opnieuw tombola. Naar huis snel omkleden en als een raket terug want dan was het tijd voor het echte feest. Altijd levende muziek was ook zo’n ding. Dit herhaalde zich week na week tot alle verenigingen aan de beurt waren gekomen. Het mooie was dat een ieder bij de andere verenigingen de leuke dingen ging meedoen. Of je nu lid was van De Valk, Ons Genoegen of De Sperwer dat maakte niet uit. Als je zin had waren er zat weekenden vertier te vinden in het clubgebouw. Sommige verenigingen hadden zo’n feestreputatie opgebouwd dat je, als het even kon reeds om zeven uur binnen moest zijn. Zo niet dan was het bijna onmogelijk nog een fatsoenlijke plekje te vinden.
Had je helemaal geen zin om thuis te blijven of een slecht huwelijk, dan kon je altijd nog op maandagavond, zaterdagmiddag en zondagmorgen een kaartje leggen. Kortom, in de winter hoefde je je echt niet vervelen, er was bijna altijd wat te doen.
Vergaderingen was ook een dingetje. Een keer of vier werd er in de winter vergaderd. Ging bijna altijd over kampioenschappen en hoe het er dit jaar weer uit zou zien, of wanneer de TT er moest komen. Natuurlijk ook over de voorstellen naar de kring en afdeling toe. Heel anders zoals er nu vergadert wordt. Toen geloofde men nog dat er iets werd ondernomen als je een voorstel de wereld in hielp. Zo waren het ook bijna allemaal echte ledenvergaderingen. Iedereen mocht komen en zijn zegje doen. Ledenvergaderingen van een paar honderd man was geen uitzondering. Kortom, een tijd die nooit meer terug komt.
Dit alles staat in schril contrast hoe het verenigingsleven er nu uit ziet. Eigenlijk kunnen we half september de deuren van het gebouw net zo goed sluiten. Alles bij elkaar doen we één keer vergaderen. Dan is er nog in het vroege voorjaar een zondagochtend waarop de hoklijsten en eigendomsbewijzen worden gecontroleerd. En zoals ze dat in Engeland zeggen, That’s All.
Het is volledig te begrijpen dat de wat oudere liefhebbers onder ons zich wel eens uitspreken naar deze tijd terug te verlangen. Het was toen ook niet alles hosanna, maar de verandering is werkelijk ongekend. Terug komt het nooit, maar wat te doen om het toch een beetje leuk te houden ?