Vorige blog was gewijd aan een paar momenten in mijn duivenmelkers loopbaan die ik niet gauw zal vergeten. Vermeld werd toen de verkoop van A. Westerhuis uit Gouda. Nog een verkoop die ik niet snel zal vergeten was die van Kees de Groot uit Steenbergen. Ondanks de zeer goede opbrengst van deze kolonie duiven is mijn “niet vergeet moment” niet zozeer de verkoop op zich maar meer de route daar naar toe. Bedoel hiermee de zeer speciale verkooplijst. Het voorwoord voor deze veiling werd geschreven door Piet de Weerd. Dit voorwoord was een verhaal op zichzelf. Prachtig verwoordt zoals alleen Piet de Weerd dit kon. Zelf heb ik dit verhaal misschien al wel vijf keer gelezen en nog steeds als het eens voorbij komt als ik in wat oude meuk zit te rommelen, blijf ik bij dit verhaal steken. Het is maar liefst 17 pagina’s maar ben toch zo vrij geweest om het aan u voor te schotelen. Neem er de tijd voor en laat dit stukje duivengeschiedenis niet zomaar aan u voorbij gaan.
Ik weet best dat ik Piet de Weerd niet echt goed heb gekend maar heb wel een keer als chauffeur mogen fugeren toen hij en wijlen Piet Pelikaan duiven gingen halen in België.
Deze trip moest gedaan worden in opdracht van de baas van Piet Pelikaan , Sirichai Bulakul uit Thailand. Deze schatrijke oosterling was een gepassioneerd duivenmelker en vond het wel leuk om een paar hokken in Nederland te bezitten. Binnen een paar jaar tijd had hij die ook en ging spelen vanaf hokken in Nw-Vossemeer, Rijsoord en Dordrecht. Deze hokken werden bevolkt met het beste wat er op dat moment in België en Nederland rondvloog. Piet de Weerd was aangetrokken om te zorgen voor deze duiven. Nu, dit kon je met een gerust hart overlaten aan deze man.
Zoals gezegd op één van deze tripjes speelde ik voor chauffeur. De rit ging naar West-Vlaanderen en daar bezochten we twee van de grootste kampioenen van die tijd nm. de Gebr Decrocx en Silveer Toye. De voorgenomen aankoop waren wat jonge duiven uit het allerbeste wat die mannen toen op hun hok hadden. Piet de Weerd zou ze selecteren, zo gezegd zo gedaan. Niks op aan te merken. Toen moest er afgerekend worden. Piet Pelikaan gaf de centjes aan Piet de Weerd en die ging naar een ander vertrek met de verkoper alwaar de deal werd afgehandeld. De echte prijs van de bewuste jonge duiven zal voor Bulakul altijd een raadsel blijven. Trouwens ook voor ons, de mede passagiers. Zo maak je nog eens wat mee waar je jaren later nog steeds wel eens over praat. Prachtig toch.
Nu voor de liefhebber het voorwoord in de verkooplijst van Kees de Groot.