Dit gaat niet over Marry en mijzelf maar de voedsterkoppels zijn bij elkaar gelaten.
Koppelen op zich was niet zo moeilijk, de deur open zetten en dat was het.
Ik heb dit wel eens meer gedaan maar dan gaat het toch niet zo vanzelf als dat je zou verwachten.
Zo zijn er altijd wel een paar duivinnen die er geen zin in hebben en omdat bij mij altijd het raam tussen het nachthok en de buitenren open staat gaan deze weigeraars overnachten op het randje van het raam.
Dit jaar heb ik alle koppels nodig dus wanneer het donker wordt ga ik een paar dagen de ramen sluiten en moeten ze vanzelf een plekje in het binnenhok zoeken.
Daarom gaat er meer contact tussen doffers en duivinnen plaats vinden denk ik dan.
En uiteindelijk zal het aan het eind van de week wel allemaal bij elkaar zitten.
Heb vandaag na vier dagen een foto genomen en zie, er zijn er al een heel stel die bij elkaar zijn gekropen.
Vorige week vroeg ik hoe ik aan goede duiven kon komen.
Ik heb toen geschreven hoe ik daar op dit moment mee om moet gaan omdat het heel anders gaat als zeg maar een jaar of 30 terug in de tijd.
Maar al ging het toentertijd nog redelijk wat makkelijker dan tegenwoordig, ook toen moest je best nog een flink deel geluk hebben.
Al vond ik van mezelf dat ik niet de lompste was als het er om ging waar de beste liefhebbers/duiven te vinden waren heb ik toch gemiddeld meer miskleunen aangeschaft dan dat het raak was.
Zo had ik eens een flink aantal eieren aangeschaft bij één van de allergrootste kampioenen in België van toen tot heden.
En wat denk je, daar had ik eigenlijk vanaf het begin veel pech mee.
Achteraf was ik daar op een heel slecht moment aanbeland.
Allereerst kwamen er al een flink percentage van de eieren niet uit (dan moet er al een lampje gaan branden).
Ongeveer de helft van de eieren werden uiteindelijk jongen die mee konden op de wedvluchten.
Al deze duiven konden bij elkaar niet met goed fatsoen op de uitslag komen.
Ik heb het nooit aan de liefhebber zelf gevraagd maar ik denk dat zijn duiven op dat moment een paratyfus besmetting doormaakten.
Deze miskoop was dus best nog te verklaren maar ik heb ook een heel ander verhaal.
Als je een top tien over de laatste 20 jaar moet maken wie de beste liefhebbers in België zijn staat de liefhebber waar ik nu over ga schrijven misschien wel in de top drie.
Een man die met een beperkte ploeg duiven nationaal de top behaald en zijn duiven hebben ook zoveel kwaliteit dat er veel liefhebbers mee lukken.
Zo hier en daar had ik een paar oude duiven van zijn hok op de kop getikt, die waren zo mooi en volgens mij zo goed dat ik besloot contact op te nemen met hem en zou proberen wat jongen te kopen.
Na een paar bezoeken aan zijn adres werd het mij mogelijk gemaakt een flink aantal jongen aan te schaffen en omdat het goed klikte tussen ons werd ik beslist aan alle kanten goed behandeld.
Omdat ik er vanuit ga dat voordat een duif op het kweekhok komt, deze als het enigszins kan eerst zichzelf moet bewijzen op de wedvluchten.
Om deze reden ging ik met deze flinke ploeg jongen eerst spelen.
Alhoewel mijn eigen jongen weer als vanouds naar huis toe kwamen, de aangeschafte jongen bakten er helemaal niets van.
Zo mooi en zo slecht ik begreep er niets van, zo ook de leverancier niet.
Nadat ik dit bij hem had gemeld zou hij dit goed gaan maken het jaar erop.
Wat schetst mijn verbazing toen ik een telefoontje kreeg in het voorjaar van hem om te vragen of ik thuis was dat weekend dan kwam hij even langs met een vriend.
Even langskomen betekende wel bijna anderhalf uur rijden voor hem.
Dacht dat hij misschien wel een koppeltje jongen had uitgezocht voor mij, maar ook hier verbaasde hij mij en opnieuw werd er mand vol met jongen bij mij afgeleverd.
Maar helaas, het was weer verspilde moeite, opnieuw brachten deze jongen er niets van terecht.
Ondanks dat deze in alle opzichten grote kampioen zich van zijn beste zijde liet zien kon ik niet uit de voeten met zijn duiven.
Waar het aan heeft gelegen is voor mij tot op de dag van heden nog steeds een raadsel.
Twee voorbeelden waar het niet goed mee afliep waar ik vooraf van overtuigd was mee te slagen.
Dit waren twee uitersten de verkeerde kant op maar ik heb ook het andere uiterste meegemaakt.
Zo kocht ik bij Anton & Hilde Reynaert in totaal zes jonge duiven en dit waren alle zes prima kwekers.
De eerste keer kocht ik 4 jongen in 2002 en daarna nog 2 jongen in 2004, dit waren:
B02-3025835 “DOCHTER FIGO” werd moeder van: Miss PIGGY won 1e Peronne 18.365 d.
B02-3025836 “ZOON FIGO” werd vader van: “JOY” 1e Nat Blois 9.545 d.
B02-3025837 “KLEINE FIGO” vader van “KERKDUIFJE”en “KANNIBAAL”
B02-3025838 “WITSTAART” vader van 05-369 won 1e Strombeek 1658 d.
B04-3237447 “LATE BLAUWE FIGO” vader van “FELICE” won 2e Nat Ablis 10.126 d.
B04-3237448 “BLAUW BONTE FIGO” vader van 06-609 5e Prov Ablis 20.261 d.
Ik ben er van overtuigd dat zo’n aankoop nooit meer gaat lukken.
Duiven aanschaffen is net een loterij en zal altijd zo blijven.