Net als vorige week kon ik ook deze keer niks op tijd in de computer krijgen. Gelukkig is het ook geen verplichting, maar toch. Was het vorige week mijn inmiddels weer naar Beijing vertrokken Chinese vriend die mijn tijd voor een groot gedeelte opeiste, dit keer was het een geheel andere manifestatie. Een tijd terug heb ik al eens een stukje geschreven over het Europees kampioenschap Short Track dat toen in Dordrecht werd verreden. Dat was mijn eerste ervaring met deze sport. En dat beviel heel goed. Dat was toen een sensationele verrassing. Veel spektakel en een heel snel programma. Heel veel wat het langebaan schaatsen nu net niet heeft.
Dit keer waren er de wereldkampioenschappen in Ahoy. Samen met zwager Jos ben ik daar heen geweest en opnieuw was het een spektakel van de bovenste plank. Jos is zo’n beetje de sportiefste in de familie. En voor zowat elke sport heeft hij echte interesse. Hij heeft een grote drang om iedereen te laten weten dat hij er is om aan te moedigen. Maakt niet uit wat voor sport er wordt gespeeld, Jos is de luidruchtige fan. Hij is in staat om een wave te organiseren bij schaken. Bij wijze van spreken. Lijkt mij als sporter best prettig om te horen dat er mensen zijn die voor jou zijn gekomen. En dat de sporters dit gisteren in Ahoy konden horen dat weet ik zeker. Ik weet niet precies hoeveel mensen er waren maar als je 6000 mensen tegelijk bij de val van Jorien Ter Mors een teleurstellend OH hoort roepen, dan is dat al overweldigend. Kan je je voorstellen wat een orkaan van geluid het was de laatste drie ronden van de Relay-finale toen Sjinkie Knegt zijn turbo er op gooide. Alleen dit moment was het al waard om naar Rotterdam af te zakken. Volgend jaar is er weer World Cup wedstrijd in Dordrecht. Zoals het er nu uit zie ben ik weer aanwezig.
Terug naar de duiven. Al het gedoe omtrent de vogelgriep daar word je niet vrolijk van. Als ik alle publicaties goed heb gelezen dan gaat, als alles zich gunstig ontwikkeld op 9 april de Belgische grens open en op 1 mei de Franse grens. Ik hoop dat dit klopt, dan kan alles nog netjes door gaan en moeten we niet te veel gaan schuiven met data en vluchten. We blijven het volgen.
Volgende week ook onze jaarlijkse (in het voorjaar)bezoek aan de veearts. Er moet uiteindelijk weer geënt worden. Gelijk ook maar pokken entstof voor de jonge duiven meenemen. En het voornaamste, een uitgebreid mest onderzoek. Ik heb het gevoel dat het allemaal wel snor zit. Maar ja dat had ik vorig jaar ook. Uit het onderzoek bleek toen dat er paratyfus onder de duiven zat. Dit werd toen door een goede kuur gelijk de kop ingedrukt. Medicijnen tegen tricho worden ook gelijk meegenomen. Kortom als er niet iets speciaals gebeurt in het vliegseizoen moet ik niet meer terug voor de oude duiven. Hetzelfde ritueel doen we nog een keer met de jonge duiven.
Met de mail kwam een vraag of ik op dezelfde manier blijf voeren. Ik denk dat ik daar niets aan moet veranderen. Als je al 30 jaar best een woordje meespreekt dan denk ik dat je voersysteem in ieder geval in orde is. En dit meestal een heel seizoen lang en vanaf 80 t/m 800 kilometer. Met het veranderen van je voersysteem zal je niet ineens goede duiven krijgen.
Een andere vraag was wat ik gebruik aan spullen van de firma Rohnfried. Laat ik eerst zeggen dat ik spullen van Rohnfried al zeker 20 jaar gebruik. Dat zou ik niet doen als ik het slechte zooi zou vinden. Ik denk zelfs dat er weinig firma’s zijn die dezelfde of betere kwaliteit dan Rohnfried op de markt brengen. Ik weet ook wel dat het niet de goedkoopste spullen zijn maar ik denk dan altijd maar aan het gezegde, goedkoop is meestal duurkoop. Maar terug naar de vraag wat ik gebruik.
Allereerst heel veel piksteen/koeken en gemengd grit met die lekkere anijs geur. Bij de kweekduiven geef ik drie bijproducten, Gervit-W (vitaminen) Use-gano ( oregano spul ) en Avidress-plus (maakt de mest werkelijk super).
Voor de vliegduiven gebruik ik: op de dag van thuiskomst Avipharm en Mumm. En soms een paar dagen achtereen Hexenbier (kruiden elixer). Vraag mij niet of ik er in geloof. Denk dat het meer is dat ik zelf denk dat ik er alles aan heb gedaan.