En opnieuw heb ik weinig tot niets te melden.
Vorige week samen met mijn broer naar de verkoop van Wilfried VandeMaele geweest.
Deze melker heeft een hok met duiven waar ook anderen veel successen mee wisten te boeken en beslist niet de minste.
Ikzelf was benieuwd wat voor duiven ik hier aan zou treffen en bovendien was mijn Chinese vriend geïnteresseerd in een paar duiven, zodoende zijn we op reis gegaan naar Wervik een plaatsje bijna op de grens met Frankrijk.
Het adres was Bistro LAR, ik dacht dat is misschien wel een chique gelegenheid voor het houden van een publieke verkoop.
Uiteindelijk staat bistro bij ons meestal wel voor een trendy eet- en/ of drinkgelegenheid.
Bij aankomst leek het mij al bizar om op een industrieterrein een bistro te openen maar vooruit het is België dacht ik, ben in dit land wel eens meer verrast als het gaat over het gebruik van woorden.
We zijn niet voor niets twee verschillende landen.
De Bistro LAR was een kantine met aansluitend een soort eetzaaltje en dit behoorden bij de plaatselijke veemarkthal.
Maar terug naar de duiven, die vielen helemaal niet tegen en waren in een prima conditie. Zoals gebruikelijk bij de goede duiven was zonder uitzondering de verenkwaliteit zeer goed.
Je kon ook goed zien aan de totaliteit van de kolonie dat de eigenaar zocht naar een bepaald type duif, dit ondanks dat het hokbestand niet bestond uit één grote familie.
Ook hier zoals bij de meesten een grote verscheidenheid aan rassen/liefhebbers waar de duiven vandaan kwamen.
Ondanks dat de man niet stond in mijn lijstje van liefhebbers die mij waren opgevallen op de wedstrijden moet hij toch een zeer goede naam hebben gehad want het zaaltje was helemaal volgelopen (niet iedereen kon een zitplaats bemachtigen) en door de organisatie in handen te geven van Rik Hermans was er ook zeer ruime belangstelling vanuit het buitenland.
Dit alles bijeen zorgde voor een zeer lang gemiste ambiance, veel collega melkers weer eens ontmoet en een praatje gemaakt en de verkoop zelf werd een ongekend succes.
Of zeg ik dan iets te veel als de 100 duiven 5000 euro gemiddeld opbrengen.
Persoonlijk kan ik altijd wel goed leven met een hoge opbrengst maar dit was wel een uitschieter waar ik niet goed kon beoordelen waarom er deze prijzen voor werden betaald.
Ik zal toch eens aan Rik moeten vragen hoe dit mogelijk is, maar ik denk dat ik zijn antwoord al wel weet.

Iets anders,
Was een beetje verbaasd over een stukje schrijverij van Ad Schaerlaeckens.
Op zich was het niet wereldschokkend maar het viel mij gewoon op dat hij er zo over dacht en voor alle duidelijkheid, ik schat Ad zijn duivenmelkerschap heel hoog in en hij zal hier ook best de nodige ervaring mee hebben.
Wat viel mij op, ik kan beter het stukje even kopiëren en hier plaatsen:

Afgaande op wat je hoort en leest en ook op de mails die ik krijg lijkt duivensport nog wel degelijk aantrekkingskracht te hebben. Helaas is het aantal afhakers nog groter dan het aantal toetreders.
Wel, twee van die mannen die pas met duiven waren begonnen lieten weten dat ze 9 december nog geen eieren hadden terwijl toch 25 november gekoppeld was. Als je zo iets hoort gaan je eerste gedachten uit naar zieke duiven, maar daar bleek hier geen sprake van.
Beide hadden dezelfde fout gemaakt: Duiven samen gelaten waarvan noch doffers noch duivin een ‘bak’ hadden. Een had ook niet ‘voor gelicht’. Over ‘voor lichten’ gesproken, die mannen valt weinig te verwijten. Iemand die nieuw is in de sport kan veel dingen niet weten die voor de ervaren duivenmelker vanzelfsprekend zijn. Daarom is een soort mentor zo belangrijk voor ‘intreders’.
Een van die dingen is trouwens: Eerst zorgen dat de doffers een woonbak hebben voor je gaat koppelen.

Om het eieren leggen goed en vlot te laten verlopen is het natuurlijk een must dat je de duiven goed voorbereid met ze een poosje bij te lichten, dit moet geen weken op voorhand te zijn, een dag of 10/14 is al ruim voldoende anders gaan de duivinnen al weer met elkaar zitten te klooien.
Maar wat volgens mij beslist geen probleem mag zijn is het nog niet toewijzen van bakken voorafgaande aan de koppeling.
Heel mijn carrière heeft in het teken gestaan van snelle en rigoureuze selectie dat hield in dat ik ieder jaar opnieuw een heel groot gedeelte jaarlingen moest inpassen.
Deze jaarlingen en oude duiven zaten heel de winter in het jonge duivenhok, intussen stond het vlieghok helemaal leeg.
De duiven werden pas in januari op hun vlieghok geplaatst en direct gekoppeld en ben mij nooit bewust geweest dat dit een probleem gaf met het wel of niet vlot eieren leggen.
Kan mij ook niet herinneren dat ik langer dan veertien dagen moest wachten tot de laatste duivin had gelegd.
Natuurlijk is het gemakkelijker als één van de partners reeds zijn woonplaats weet maar dit mag geen rem op het eieren leggen zijn.
Heb geen kritiek op Ad zijn advies maar het viel mij op hoe hij hierover denkt.