Ze zijn er nog…..

De beginners. Zaterdag met vriend Peter bij een beginner in de sport gaan kijken hoe hij het er bij hem aan toe gaat. Uiteraard was de man zeer nieuwsgierig naar onze mening en eventuele adviezen. Na een druk werkzaam leven had hij besloten om vier jaar terug als complete nieuweling in de duivensport te stappen. Inmiddels als kwieke zeventiger heeft hij bij elkaar toch wel 15 meter duivenhok staan. Alles prima verzorgd. Echt het werk van een pure hobbyist. Zo ook de manier van duiven houden. Aan alles kan je merken dat de man nog dagelijks aan het leren is. Zijn beste jonge duif konden we met de beste wil van de wereld niet vinden. Hij wist dat het een blauwtje is en dat het nummer 17 als ringnummer heeft. Maar daar is het bij gebleven. De volgende keer gaan we haar beslist bewonderen.
Wat nog meer opviel was dat alles ingericht was naar zijn inzichten. Een beetje klinisch zag het er allemaal uit. Opgeruimd, maar een gebrek aan gezelligheid zou ik het noemen. Zo heeft hij bij de hokkenbouw alleen maar nagedacht hoe hij alles in één oogopslag vanuit zijn huis kon bekijken. Dat resulteerde er in dat het voorfront van zijn grootste hok pal op het noorden staat. Ondanks ons advies om dit te wijzigen in de nabije toekomst was hij dit echt niet van plan. Dan vliegen ze maar wat minder als ik ze maar mooi op de klep kan zien vallen. Puur hobby waar het wedstrijdgebeuren op de tweede plek komt.
Een nieuweling in de sport. Ik vind dit zo bijzonder dat ik het even moest vermelden.
Ook nieuw voor mij was het bezoek van een melker uit Irak. Een beleving van een geheel andere orde. Deze man kwam naar hier om geheel andere redenen. Het werd mij wel duidelijk dat duivensport op dit moment in Irak helemaal hot is. Ze zijn zich ook op alle mogelijke manieren aan het oriënteren hoe aan de betere duiven te komen. Uiteraard wordt er dan gezocht in België en Nederland. Hij was al gaan shoppen bij grootheden als Gaby Vandenabeele en de familie Eyerkamp om er een paar te noemen. Ik dacht altijd dat daar in Irak het allemaal maar een beetje armoe is. Inmiddels wel begrepen dat het daar op dit moment economisch allemaal prima in orde is. De mensen krijgen ook daar wat meer financiële armslag. Daarom kunnen ze op dit moment de Europese duif op grote schaal in hun land gaan invoeren. Zo is de man die bij ons op bezoek was een autoriteit op het gebied van de duiven en duivensport in Irak. Heb begrepen dat veel Irakezen hem als vertrouwensman inschakelen om voor hun de markt af te stropen. Was wel leuk om aan te horen hoe het er aan toe gaat in een land waar duivensport nog booming is.
Heel verschillende gesprekken waren het deze week. Maar het meest vertrouwde gesprek was woensdagmorgen toen Jan Ouwerkerk weer eens op bezoek kwam. We kennen elkaar al meer dan dertig jaar en nog steeds heb ik het idee dat we leren van elkaar. In grote lijnen hebben we dezelfde ideeën over hoe je met duiven om moet gaan en toch doen we het ieder op onze eigen manier. In de selectie zijn we denk ik beide onverbiddelijk. Al heb ik wel het idee dat Jan nog sneller een duif verwijderd dan ondergetekende . Als we eens een goede duif weten te kweken heb ik nog wel eens dat het gehele koppel nog op mijn hok aanwezig is. Bij Jan is het eerder een zeldzaamheid als beide ouders nog daar zijn. Jan is super streng als het om gezondheid gaat. Een paar dagen slechte mest produceren is meestal de kortste weg naar de eeuwige vliegvelden. Hij is daar extreem in. Maar… als je al ruim veertig jaar bij de kampioenen behoort, zou je het dan zo verkeerd zien? Waar wij beide ook veel tijd in steken, is het ontdekken van goede duiven. Zo houden we elkaar op de hoogte als er weer eens een melker opvalt door uitzonderlijke prestaties. Meer nog hebben we het beide voorzien op die speciale superduif. Zo zijn we al menig keer beide op stap geweest om te proberen iets bijzonders te bemachtigen.
De laatste keer dat dit gebeurde was in 2014. Het was best een verre trip naar Luc Christiaens in West-Vlaanderen. Maar voor allebei was het een vruchtbare trip. Ik heb mijn huidige successen op de dagfond voor een zeer groot gedeelte te danken aan de duiven van Luc. Jan kocht op dezelfde trip ook een paar jongen. En ook hij heeft er een paar echte goede dagfond duiven aan over gehouden. Maar ook hier stak bij Jan zijn selectie methode een spaak in het wiel. Dit jaar heeft hij twee broers die echt zeer goed komen op de dagfond en samen bij de provinciale kampioenduiven staan. Maar….papa en mama zijn helaas al niet meer aanwezig op de hokken in Lekkerkerk. Als je kan en durft te selecteren heb je in onze sport denk ik al veel gewonnen. Maar Jan durft ook wel eens te ver te gaan.