Dit weekend was het terecht dat het hitteprotocol werd afgeroepen, dik 30 graden en vooral dat dit vooraf bekend was maakt dat deze regeling dit keer heel terecht werd toegepast.
We hadden alleen opnieuw heel veel pech dat er een ZO wind aan te pas kwam en dat maakte voor de zoveelste keer dat er teveel duiven achter blijven.
Vorige week zaten oude duiven van een vluchtje van goed 200 km opgevangen in Groningen, Harlingen, Meppel en Amersfoort om maar een paar plaatsen te noemen wat ik vernam op de club.
Je zou toch zeggen dat je na de zoveelste keer ZO wind dat er een zekere routine zou ontstaan en de duiven hier een beetje beter mee om kunnen gaan, maar nee hoor het is en het blijft een levensgevaarlijke wind met altijd veel onverwachte achterblijvers.

De eerste vlucht dit weekend was de marathon vlucht vanuit Pau.
Die werden vrijdagmorgen om zeven uur gelost en uiteraard werd dit echt een zware opdracht.
Ik heb vorige week al iets geschreven over de fondspelers en het fondspel en nu viel mij opnieuw iets op waar ik mij eigenlijk alleen maar over kan verbazen.
Internationaal spel is voor deze melkers het summum maar ik kan mij niet inbeelden hoe je deze vluchten wedstrijden kunt noemen.
Bijvoorbeeld deze Pau werd vervlogen onder de zwaarste omstandigheden en dan lijkt het mij duidelijk dat wie minder hoeft te werken er een groot voordeel uit kan halen.
Zo zitten natuurlijk de eerste 10 prijzen in Frankrijk want daar zijn de duiven thuis na 729 km als kortste afstand thuis.
Toen deze thuis waren moest de nationale winnaar in Nederland nog 415 km afleggen.
Is natuurlijk een ongekende prestatie van de duif van de Hr Grootoonk uit Bant, zeker in deze omstandigheden.
Persoonlijk mag je van mij alle tien de eerste duiven hebben dan neem ik die ene duif uit Bant.
Maar als je dit uitlegt aan een niet duivenmelker zal je toch op zijn minst een zeer verbaasde mens tegenover je aantreffen.
Ga alsjeblieft niet zeggen dat wij onze wedstrijden bijna wekelijks zo inrichten want dan heb je kans dat hij zijn telefoon gaat gebruiken om uit te zoeken waar je ontsnapt bent.
Niettemin vind ik wat deze beestjes presteren toch uitzonderlijk, maar wedstrijden !!!!!

Onze duiven werden in eerste instantie ingekorfd voor Bourges maar daar werd een stokje voor gestoken want door het hitteprotocol werd een losplaats gekozen die kort erbij was namelijk Lamotte-Beuvron.
Nu moet u weten dat Bourges voor mij 547 km is en dit nieuwe station 504 km, ik zou zeggen los gewoon in Bourges.
Nu heb je de liefhebbers op de Zuid-Hollandse eilanden uitgeschakeld voor een uitslag bij de Gouden Duif (500 km is en blijft de ondergrens voor de fond).
Aan de andere kant kun je niet met alles en iedereen rekening houden maar je bent bestuurder in het algemeen belang en niet voor de bühne.
De vlucht zelf werd een pittige, de eerste duiven maakten 1300 mpm en dan nog die bloedhitte maakte dat het twee uur duurde eer de prijzen verdiend waren.
We hadden er zelf 15 mee en maken 9 prijzen, maar het was niet de uitslag waar ik een beetje op hoopte, want voor mijn gevoel hadden we een mooie ervaren ploeg die al twee dagfond vluchten prima hadden gepresteerd.
De acht oudere duivinnen hadden zowel op Le-Mans en Chateauroux hun prijs niet gemist.
Maar nu liep het iets anders, onze eerst getekende “LELA” liet geen verstek gaan en won de 15e prijs tegen 930 duiven in de kring maar na haar duurde het wachten te lang het werd uiteindelijk:
15e-62e-67e-70e-88e etc.
Mooi maar niet mooi genoeg, op naar het volgende weekend.
O ja, nu zondagavond zijn er nog twee weg waaronder “MILA” een tweejarige duivin die de 5e prijs
Le-Mans won tegen 7716 duiven een paar weken terug.