Ik vind het inderdaad maar een rare periode in onze sport.
Er gebeuren van die rare dingen de laatste tijd, eerst was er die steenmarter die op de losplaats in een duivencontainer wist te komen en twee volle manden met duiven om het leven bracht.
Dan waren er die catastrofale lossingen in Limburg en Oost-Brabant.
Dit is natuurlijk niet iets wat nog nooit eerder is gebeurd maar het gebeurd wel weer binnen de laatste weken.
Vorige week had ik het in mijn blog over de vijf manden die waren blijven staan in de loods van de vervoerder en daar vijf dagen zonder voer en of water hebben doorgebracht.
Het resultaat was dat er ook een paar duiven dit niet overleefd hebben.
Deze week werd er vanuit Barcelona het hele vreemde gedrag van een Franse begeleider opgemerkt, die zou wat aan het drinkwater hebben toegevoegd van de Franse en een deel van de Belgische duiven, een heel vreemd verhaal toch.
Dan Barcelona zelf, ook hier kon ik niet ontkomen aan het gevoel van “Wat is dit nu weer” dacht ik.
Internationaal een nog nooit voorgekomen super uitslag.
De heren T.Koele & Zn uit Wezep winnen op een afstand van 1244 km maar eventjes de 1e de 2e en de 3e prijs, een ongekend resultaat.
Deze duiven werden geconstateerd op zaterdagmorgen 04.51 uur, 05.10 uur en 05.23 uur.
Maar…. Op de nationale uitslag in Nederland worden deze duiven geplaatst op de 7e-9e en 10e prijs.
De eerste zes prijzen worden hier gegeven aan de zes duiven die reeds op vrijdag hun hok wisten te bereiken.
Nederlandse winnaar werd zodoende Sil van Vliet uit Ter Aar die op een afstand van 1197 km zijn duif thuis kreeg om 22.44 uur.
Dit is zonder concurrentie voor mij DE prestatie van 2024.
Leuk weetje, Sil krijgt een gedeelte van zijn duivenmelkers opleiding van niemand minder dan Bas Verkerk, daar is hij de weekend hulp en als je daar dan je ogen open houd zal je er niet dommer van worden.
Maar het is toch belachelijk dat er voor dezelfde wedstrijd twee verschillende rekensystemen worden gebruikt.
Probeer eens uit te leggen aan niet duivenmelkers dat er twee winnaars zijn van dezelfde wedstrijd maar er zit wel een nachtje verschil in tijd tussen.
En dan was er nog het bericht dat de ZLU een nieuw bestuur moet zoeken, het huidige bestuur kan blijkbaar niet tegen kritiek en stoppen er mee aan het eind van het seizoen.
Tot slot zullen we het maar niet hebben over het huidige weerbeeld want dat is ook om te huilen.
Op eigen hok.
Hier hadden we vorige week met de oude duiven best een mooi resultaat geboekt op de dagfond.
Deze week met de volledige ploeg vanuit Pontoise was het huilen met de pet op.
Het was de tweede keer dit jaar dat de eerste duiven ruim boven de 2000 mpm uitkwamen en ook waren dit de twee slechtste uitslagen tot nu toe.
Dit is geen excuus maar wel een constatering dat wij deze supersnelle duiven niet op onze kooi hebben.
Ook deze week werd er voor het eerst prijs gevlogen met de jonge duiven.
Het was wel jammer dat de eerste keer gelijk ook meteen een vluchtje werd met twee nachten mand want er werd terecht uitgesteld tot zondag, de harde wind op zaterdag was een te groot obstakel voor deze jongelingen.
Ik vond het wel een voordeel dat de eerste keer twee nachten mand op zo’n kort vluchtje van 80 kilometer was dan moeten ze geen uren vliegen wanneer ze nog niet bekend waren met het vinden van water in de mand.
Toch werd het een heel vreemd verloop.
Los om 7.30 uur kwam ons eerste jong op 8.17 uur dan één om 8.24 uur, de volgende wist het hok te vinden om 8.40 uur en daarna komt eindelijk het treintje een beetje op gang.
In totaliteit stond het vluchtje bij ons 50 minuten open.
Ter vergelijking, in Gouwe & IJssel was er een concours met oude duiven en de prijzen zijn dan in 12 minuten verdiend.
Sommige melkers misten redelijk veel jongen bij het inbrengen van de klokjes.
Zag het er bij het aankomen van de duiven heel duister uit, dan viel het uiteindelijk voor ons goed mee, in de kring tegen 2286 duiven starten we met de 1e en 12e prijs en winnen 45 prijzen van 99 duiven mee en aan het eind van de dag moet er nog maar één jong thuis komen.