Inderdaad, de eerste vlucht is vervlogen en vorige week was er al weer een vreemdeling geland. Heb het beestje een week vastgehouden en vanmorgen weer los gelaten. Maar tot nu toe heeft hij nog geen zin om te vertrekken. Ik geloof ook niet dat je om duiven die je verspeelt op de eerste de beste vlucht moet gaan zitten treuren. Ik denk eerder het tegenovergestelde, je kan er maar van verlost zijn. Mocht een duif verdwalen van een vluchtje van 100 kilometer is nog tot daar aan toe, maar dan kan die toch nooit zover afgedwaald zijn dat hij de volgende dag het hok niet maar kan bereiken. Dit is volgens mij een groot gebrek aan alles wat ze nu net wel moeten hebben. Een goed kompas en een beetje doorzettingsvermogen zijn toch de eerste vereisten om een plekje waardig te zijn in de vliegploeg.
Aan de andere kant is het wel zo dat niet iedere uitgeputte duif per definitie een slechte duif is. Maar dan nog vind ik dat er wel een gegronde reden moet zijn waarom hij uitgeput is. En dat kan nooit van een vluchtje van 100 kilometer. Zo belande een paar jaar geleden bij mij een overjarige duif die duidelijk helemaal ontredderd was. Heb dit doffertje voor de ren opgeraapt en na inspectie bleek hij al een paar jaar oud te zijn. Bovendien was het zover als ik een duif kan beoordelen best een duif die kwaliteit bezat. Op de NPO site maar eens gaan snuffelen wie de eigenaar dan wel mocht zijn. Dat bleek de Fam. Roobol uit Zwijndrecht te zijn. Voor de mensen die niet weten hoever Dordrecht en Zwijndrecht van elkaar verwijderd zijn, de afstand is bijna niets. Er loopt een rivier tussendoor en dat is het. Maar het duifje kon waarschijnlijk dat kleine afstandje niet overbruggen. Na telefonisch contact werd afgesproken dat hij de duif gelijk kwam halen. Wat was namelijk het geval, een paar dagen eerder was het beestje gelost in Perpignan. Maar dat zijn er zoveel zult u denken. Ja juist, maar deze vogel had al meerdere prijzen op de zware fond gewonnen waaronder een super vroege prijs op dezelfde vlucht vanuit Perpignan het jaar voordien. Kortom, eind goed al goed voor dit kampioentje. Dit vind ik nu een gegronde reden om een gestrande duif alsnog een kans te geven.
De eerste vlucht zit er ook weer op. We hebben alles ingekorft wat er bewoog, 51 stuks in totaal. Verdeeld in 21 doffers en 30 duivinnen. Is de laatste jaren niet veel voorgekomen dat we de eerste vlucht duiven hebben meegedaan. Meestal vind ik het een beetje te koud of geven ze niet van dat beste weer op. Om die reden sla ik makkelijk over in het begin van het seizoen. Maar zoals u ziet ben ik er dit jaar vanaf het begin bij. De voorbereiding is wel eens wat fanatieker geweest. Maar ben op mijn manier ‘t een en ‘t ander aan het uitproberen. Zoals de lezers van vorig jaar weten zitten de oude duiven nu ook in een hok met een ren er voor (net als de jonge duiven). Dat gaat prima weet ik inmiddels. Vorig jaar ook voor het eerst de oude duivinnen verduisterd. Dit jaar zijn ook de doffers verduisterd. Heb de oude duiven ook maar één keer opgeleerd dit jaar. Dat was vorige week toen het een poosje lekker weer was. Ook heb ik ze zo uit het hok gepakt, dus zonder te tonen. Alles bij elkaar is het niet de ideale voorbereiding om nu eens uit te blinken, zeggen vooral de kenners. Ik ontdek dat allemaal liever zelf, dan weet ik waar ik over praat. Daarom stonden we zaterdag ook met een zekere mate van onverschilligheid te wachten op de duiven. Ik wist echt niet wat te verwachten.
De eerste vlucht was zoals gewoonlijk vanuit Duffel. Voor mij net geen 80 kilometer. En het was wachten geblazen. Om half twaalf werden ze pas gelost. Is om deze tijd van het jaar nog niet eens zo verschrikkelijk. Dan is de grootste kou een beetje uit de lucht. Er stond nagenoeg geen wind. Wij verwachte de duiven tussen vijf en tien voor half. Dit bleek helemaal te kloppen want om 12.22 uur zat de eerste in de klok. Ze kwamen mooi vlot af en het was een ideale start van het seizoen.
De uitslag viel helemaal niet tegen, het aantal prijzen was niet super met 23 van de 51, maar de eerste duif maakte heel veel goed. Deze duivin NL15-1710524 “MACSIE” genaamd werd als overwinnaar afgevlagd. Dat niet alleen ze was ook nog eens de snelste van alle duiven die tegelijk gelost waren. Zoals dat heet de snelste van het hele concours, en dat tegen 13.052 duiven. Voor deze duivin is het helemaal apart. Zij is bezig een geweldige erelijst bijeen te vliegen. Zo won zij vorig jaar als jaarling al:
Pont St Maxcense 1e tegen 12.189 duiven (snelste tegen 34.093 duiven) aan deze vlucht heeft ze haar naam te danken.
Asse Zellik 1e tegen 2626 duiven
Laon 6e tegen 1600 duiven
Nanteuil 10e tegen 1351 duiven
Chateauroux 11e tegen 1163 duiven ( NPO 73e tegen 9987 duiven)
In totaal 13 prijzen
En nu dan Duffel 1e tegen 3856 duiven ( snelste tegen 13.052 duiven )
Ben benieuwd hoe de rest van het jaar er voor haar uit gaat zien.
En voor mijzelf hou ik het er maar op dat de eerste klap een daalder waard is.
Gefeliciteerd Kees, de eerste is idd een daalder of iets meer waard.Binnen is binnen.
Lieber Kees,
zunächst meinen Glückwunsch zum Sieg am letzten Samstag.
Kees ich habe eine Frage: Kann ich im Herbst nach den Flügen von der Supertäubin
524-Macsie Jungtiere haben, oder aus anderen Kweekpaare. Ich bin von der Qualität deiner Tauben voll überzeugt.
Ich spiele in Abt.9, auf Tagesweitstrecke. Die Leistungen auf den Mitfondflügen sind nicht so gut. Kannst du mir mit deiner Taubenqualität weiterhelfen?
Ich würde mich freuen, von dir zu hören. Willi Linsen