Ik ben vorige week begonnen met de jongen van de derde ronde te gaan trainen. Maandag heb ik ze de eerste keer over het water gebracht. Dan worden ze gelost in Zevenbergschenhoek. Voor mij is dat misschien 10 kilometer. In totaal bestaat dit ploegje uit 60 eenheden. Het snelste jong kwam na anderhalf uur boven water. Het grootste aantal wat bij elkaar was gebleven was zes. De rest kwam allemaal een voor een naar huis. Bij de dagsluiting moesten er nog negen komen, uiteindelijk is de schade vijf stuks. Op donderdag voor de tweede keer op pad met de overgebleven 56 stuks. Nu gelost in Terheijden, vijf kilometer verder. Weer kwam het eerste jong pas na een uur zich melden. De eerste tien kwamen weer één voor één daarna een ploeg van een stuk of 20 bijeen. Maar uiteindelijk toch weer drie ingeleverd. Bovendien deze keer ook drie flink gewonden thuis gekregen. De selectie moet doorgevoerd worden maar dit moet geen vier weken aanhouden want dan zijn ze op. Tegenwoordig raak je de jongen toch wat makkelijker kwijt als wat jaren geleden. Dit jaar komen er vrij veel gewond thuis. Heb al geprobeerd ze in ploegjes van zes te lossen om dit te voorkomen. Maar dat was de oplossing niet, want nog steeds kwamen er dan aangevlogen thuis.
Afgelopen week wel gemerkt dat we met de jonge duiven gestart zijn. Zomaar in een paar dagen vier opvangers. Eén is er inmiddels opgehaald. Drie van deze duiven had ik apart zitten in de schuur. Eén was er binnen gelopen en twee heb ik voor de ren gevangen. Bij het opgooien van de oudste jongen op donderdag heb ik deze drie ook losgelaten op dezelfde losplaats. De conditie was volgens mij goed genoeg om op eigen houtje hun hok te kunnen vinden. Wat denkt u: de eerste van deze drie was terug op donderdagmiddag de tweede op vrijdagmorgen en de derde op vrijdagmiddag. We gaan ze nog maar een paar dagen verzorgen en het nogmaals proberen. Toch wel bijzonder, je eigen jongen verspeel je met opleren en deze duiven die nog niet eens in het hok zijn geweest komen gewoon terug.
Zaterdag weer eens bij vriend Peter gaan kijken naar de aankomst van Bordeaux. Peter heeft tot nu toe geen gelukkig jaar maar wie weet vandaag de wederopstanding. Hij heeft er 40 mee, allemaal jaarlingen die opgaan voor hun examen. Ook nog eens 11 mee naar St Vincent ZLU. Dus het moet nogal raar gaan willen we geen duiven zien arriveren. Gezien de snelheden die de duiven maakten in België vanuit de nationale vlucht Jarnac mochten we duiven verwachten rond zeven uur. De eerste melding was er één uit Achthuizen op Flakkee. Mariska van de Made meldde haar eerste duif om 18.43 uur. Dit bleek ook achteraf de snelste te zijn van het hele concours. Peter zijn duiven moeten 27 kilometer verder vliegen, dus rond zeven pakken zou prima zijn. En zo waar 12 minuten over zeven liep er een duif over het elektronisch systeem. Maar dan is er nog zoiets als de wet van Murphy. Ook nu zat het niet mee. De duif moest gemeld worden en het systeem gaf aan 5 minuten over zeven. Niet goed dus. Om kort te gaan er bleek aan het eind van de dag zoveel verkeerd dat er 39 minuten bij de constatering kwam. Van een mooie tweede plek in het totale concours bleef niet veel over. Het zal nu een plekje rond de 50e plaats worden. Jammer maar helaas.
Zelf hadden we duiven mee op Arras (jonge duiven) en Pont St Max (oude duiven). Twee vluchten op dezelfde dag vind ik prima. Als het kon mag het voor mij zelfs nog meer zijn. Maar dan hoop je wel dat je er ook twee keer van kan genieten. Helaas was er deze keer zo gelost dat de duiven van beide vluchten gelijktijdig arriveerden. Eerst van Pont een appje. Die duiven zaten net boven de 1500 mpm. Er werd een koppeltje van een duif of vijftien waargenomen die hoog vlogen. Drie duiven hadden er waarschijnlijk ook bij gevlogen maar hadden de daling al eerder ingezet. Een korte draai en drie tegelijk op het hok. Binnen 2 seconden stonden ze op het systeem. Maar nu het mooie, het waren ook mijn drie eerstgetekenden. Het is toch zo fijn als je weer een paar echte goede duiven op je hok hebt. Een paar minuten later opnieuw een duif maar die had een witte staart. Daar heb ik maar één van en dat is een jong. Deze jonge duif maakte maar even 1533 mpm. Kon niet anders of dat moest een vroege duif zijn. De duiven volgden elkaar heel vlot op. Ouden en jongen door elkaar. Ik had het zowaar nog druk met de duiven in het goede hok te laten binnen lopen.
Op de uitslagen zag het er zo uit:
Pont St Maxcense met de oude duiven, 1062 duiven in de kring: 11-12-13 met de drie eerstgetekende en in totaal 16 prijzen van de 28.
Arras met de jonge duiven, 2996 duiven in de kring: 4-10-16 en in totaal 19 van de 49 in de prijzen.