We gaan beslist niet zitten klagen dat het nu slecht zou gaan. Maar er waren periodes dat we uitgebreid in de belangstelling stonden. Moet ook gezegd worden dat ik heden ten dagen niet meer zo zit te wachten op belangstelling van alle kanten. Wij en daarmee bedoel ik mijn vrouw en ik houden wat bezoek aangaat duidelijk de boot af. Als je dan in wat oude krantjes zit te rommelen is het leuk om nog eens terug te kijken in de tijd. Zo vond ik in een oude Vredesduif meermaals mijn naam terug in wat losse flodders. Dat was bijna de enige manier om enigszins boven het maaiveld uit te komen en naamsbekendheid te krijgen. Zeker als het de bedoeling was om ook eens een paar knaken te beuren voor de duiven die je kon missen. En paar voorbeelden uit die ene Vrededuif, het was in 1989.
Zo schreef toentertijd Ad Schaerlaeckens al zijn stukjes in de Vredesduif. Een gedeelte hiervan ging als volgt:
In een algemeen redactioneel stuk werd ook van alles en nog wat verkondigd en daar vond ik mijn naam ook weer terug. Deze keer werd hij gebruikt in een heel andere context. Maar toen dacht ik nog, “het maakt niet hoe ze over je schrijven als ze maar over je schrijven.” Dit ging als volgt:
Dan waren er natuurlijk ook nog de uitslagen die per afdeling vermeld werden. Ik vloog in die tijd nog een paar jaar bij de zaterdagvliegers. Die hielden hun Bondsconcours met de jonge duiven vanuit Meaux. De uitslag zag er in het kort zo uit:
En last but not least was er net de nationale vlucht vanuit Orléans vervlogen. Ook hiervan werden de meldingen geplaatst. Deze vlucht werd voor ons toen een ongekend succes. Kijk maar eens bij de meldingen.
Dit is voorbij en zal ook niet meer worden gedaan op deze manier. Alles is veranderd en zeer zeker de manier van de media om een melker te promoten heeft grote stappen gemaakt. In 1989 moest je maar afwachten of ze je naam wel goed konden spellen. Op dit moment, als je bijv. een paar duiven wilt verkopen weten ze binnen een uur over heel de wereld hoe je hele hebben en houden er uitziet.
Terug naar het huidige vliegseizoen. Ook hier hebben we goede en slechte tijden. Vorige week vanuit Pont St Maxence konden wij goed profiteren van de wind en zat alles aan de oostkant. Deze week was het heel anders. Ik denk dat het weinig keren is voorgekomen dat wij in Dordrecht zo zijn weggespeeld. En dan bedoel ik ook echt weggespeeld. Wij vlogen vanuit Nanteuil, voor mij ongeveer 325 kilometer. De wind stond ZZO en dan weet je, dan gaan ze hard. Maar liefst net boven de 1900 meter maakte de allersnelste duif. Bij het wachten op de duiven wisten we al gauw dat we een paar minuten te kort kwamen op de duiven die werden gemeld. Maar bij elke volgende melding werd de afstand groter tussen ons en de vroegste duiven. Een voorbeeld, in Dordt vielen de vroegste duiven om 12.15 uur. De snelste in de afdeling zat 6 kilometer verder 9 minuten vroeger. De eerste duif in Dordrecht waar toch bijna 1000 duiven zijn ingekorft vind u terug op de 2381e plek. Daarom houd ik mij deze keer vast aan de uitslagen in de club en het rayon, want zelfs in de kring kregen we een beetje (veel) slaag. In de club van 510 duiven win ik 6-7-9-10-12-13-15-18-19-20 etc dat waren 10 duiven in twee minuten. In het rayon stonden 1351 duiven in concours en daar kwamen deze 10 duiven als volgt: 10-16-18-20-29-31-34-43-44-48 etc., als je het zo ziet toch niet echt slecht. Maar u weet ook het hele verhaal.
Wat nog wel een flink lichtpunt is: hetzelfde duivinnetje dat vorige week de snelste van het hele concours was is opnieuw mijn eerste duif. Ze heeft daarom inmiddels een naam gekregen “MACSIE” een beetje refererend aan de overwinning op Pont st MAXence.