De start van het vliegseizoen is er één met hindernissen.
Zo was de eerste opleervlucht voor ons een slagveld zoals we nog niet eerder hebben meegemaakt.
Het gebeurt wel eens met de jongen dat je een kwart van de duiven kwijt bent op één van de eerste trainingen maar met oude duiven is dit toch eerder een zeldzaamheid.
Maar voor ons was Duffel van een paar weken terug die uitzondering.
Wij hadden 47 duiven meegegeven en op zaterdag waren er 35 terug.
Op zondag kwam er 1, op maandag nogmaals 1 en op dinsdag kwam er opnieuw 1 de andere 9 moeten tot op heden nog steeds terug komen, voor mij nog steeds onbegrijpelijk.
De week erna de eerste officiële vlucht vanuit Lennik, prachtig weer en een licht windje in het hol.
Alle ingrediënten om er een supersnel vluchtje van te maken.
Dat bleek ook wel want de duiven vielen als haren op een hond, één minuutje oponthoud en dat scheelde zomaar 100 prijzen.
Wat bij ons meestal de meeste winst opleverde als we zo’n vluchtje hadden was het snel binnenkomen van de duiven, zeker de oude duiven verstonden deze stiel als geen andere.
Maar deze keer was het de volgende hindernis die genomen moest worden, de eerste vier duiven zowat tegelijk die al een klein minuutje verkwanselde.
Toen deze in het hok zaten weer zowat zes duiven tegelijk maar die maakten er helemaal een potje van, eindresultaat een onnodig verknoeide uitslag.
Afgelopen weekend een vluchtje vanuit Quievrain.
Het opwachten van de duiven was al een hele opgaaf, je moest echt Eskimobloed hebben om dit een beetje leuk te vinden.
Maar vooruit, voor de duiven was het nog iets minder prettig met die buitjes onderweg en de koude wind op hun snavel.
De eerste duif die arriveerde was een twee jarige doffer die gelukkig niet veel verkwanselde.
Toen de doffer binnen liep vlogen er gelijk weer drie en voltrok zich hetzelfde scenario van vorige week .
En zoals Henk de Groot vroeger zei “wat geeft dat nu dat vliegen als je ze maar ziet” dit was uiteraard cynisch bedoeld.
Kan je wel zeggen dat ik het niet echt begrijp waarom ze niet goed binnen komen.
Maar ik begrijp zoveel niet dit seizoen.
En we waren nog niet klaar met de ellende, want na een duif of acht blijkt het E-systeem er de brui aan te hebben gegeven en werd de meerderheid van onze duiven niet meer geconstateerd.
Nu moet u weten dat net voor aanvang van het seizoen alle antennes zijn vernieuwd plus de bekabeling.
En toen moest er nog één duif komen en die kwam de volgende dag met een flink gewonde vleugel.
Dus daar hebben we ook niets meer aan en gaan we hem maar gebruiken als thuisblijver voor de duivinnen.
Je vraagt je op zo’n moment wel af wanneer de narigheid nu eens ophoud want op deze manier ben je de duivensport toch wel heel gauw zat.

Wie het dit jaar duidelijk niet zat is, is good old Jan Ouwerkerk.
Op zijn persoonlijke gezondheid is op dit moment veel aan te merken maar met de hulp van zijn zoon en schoonzoon weet hij het toch klaar te spelen om voorlopig een prima start te verwezenlijken.
Deze week in Gouwe & IJssel tegen mannen als Verkerk en Willem de Bruijn wist hij toch maar even de snelste duif uit zijn hoed te toveren.
Er waren 4200 duiven in concours en Jan wint 1e-18e-44e-51e etc. In totaal 31 prijzen van de 37.