De betekenis van dit woord is: (geld) in ontvangst nemen. Of (klappen, beledigingen) te verduren krijgen.
Het eerste is niet meer van toepassing in Nederland op de wedvluchten, dit is geheel verdwenen vanaf het moment dat de megahokken en het elektronisch constateren zijn intrede heeft gedaan.
De andere betekenis is des te meer aan de orde van de dag. Je moet als duivenmelker het incasseringsvermogen van een olifant hebben wil je de moed in onze sport niet totaal verliezen. Het is altijd al zo geweest dat je tegen een stootje moet kunnen als duivenmelker. Maar heden ten dagen komen er toch dingen op je af waar ik echt steeds moeilijker mee om kan gaan en ik denk dat ik daar niet de enige in ben. Wanneer je de dagen optelt in een heel jaar dat je echt veel plezier aan de sport beleeft zul je je meermaals afvragen “waar ben ik mee bezig”.
Er zit natuurlijk wel veel verschil in de sportbelevenis. Ik kan mij best voorstellen dat dit per liefhebber anders is. Als je bijvoorbeeld de duiven houdt puur als dierenliefhebber en je ziel en zaligheid ligt in het verzorgen van die beestjes dan heb je maar heel weinig dagen dat je er geen plezier aan beleeft.
Maar als je net als ik ze puur alleen maar hebt om er wedstrijden mee te houden dan zijn er toch maar een paar dagen op een heel seizoen dat je er echt lol van hebt. Ik zie mijzelf ook niet als echte dierenliefhebber, want een echte dierenliefhebber brengt zijn duiven geen honderden kilometers van huis puur ter meerdere eer en glorie van zijn baasje. Dan heb je een hokje van twee bij twee meter in de tuin staan met wat duifjes en dat is het dan.
Maar wij, en dan bedoel ik echt alle duivenmelkers die aan de wedvluchten mee doen krijgen spreekwoordelijk meer klappen dan de gemiddelde kooivechter.
Gewoon gezond houden is al een groot probleem. Ik weet van mezelf dat ik nooit abnormaal met medicijnen aan het gooien geweest ben. Men is namelijk over het algemeen van mening dat overdreven medicijn gebruik op den duur grote problemen oplevert. De gezondheidsproblemen kwamen vanzelf maar niet door het medicijn gebruik. Al een paar seizoenen ging het niet zoals ik dat wil, heb daarom de knoop doorgehakt en vorig najaar korte metten gemaakt. Een soort van nieuwe aanvang dit jaar met 14 kweekkoppeltjes. Op zich ging de kweek van vier ronden jongen vanzelf. Daar schortte het de laatste jaren ook steeds meer aan.
Op een gegeven moment zat er in het ploegje jongen waarmee ik zou gaan vliegen 51 eenheden. Na een paar keer trainen op korte afstandjes zaten er nog 45. Paar verspeeld en een paar verwijderd. Drie weken terug was er ineens geen trek meer om te eten, heb de jongen toen een weekje binnen gehouden totdat ze weer goed gingen eten. Afgelopen maandag op 10 kilometer 1 voor 1 zitten lossen en alles is heel thuis gekomen. Dinsdag naar Breda (20/25 kilometer)en 45 gelost om 9.30 uur. De duiven kwamen verspreid naar huis, om 13.00 uur waren er 27 thuis. Die middag om half vier kwamen er 2 gelijktijdig thuis en dat was het voor die dag. Nog 16 stuks onderweg. Woensdag 1 hele duif terug (gewond). Donderdag 2 terug (ook gewond) en op zaterdag nog één ( vleugel kapot). In totaal dus 12 of wel 25% weg.
We komen dit jaar dus met een ploegje van 30 duiven aan de start. Als er kwaliteit bij zit moet het genoeg zijn om zo nu en dan een leuke uitslag te maken. Maar ik had liever zelf de selectie gemaakt en niet die vermaledijde elektriciteitsraden.
Ik heb dit jaar nog een beetje geluk door niet met de oude duiven te spelen. Heb het idee dat het geen prettig jaar is om met duiven te spelen. Vluchten zijn tot nu toe te koud, te nat of teveel wind het is bijna iedere week wat anders. En dan vorige week natuurlijk de rampzalige vlucht vanuit Vierzon. Op dit moment is er toch nog iets van 30/40 procent van deze duiven onderweg. Zelfs hele grote kampioenen hebben deze week maar eens een vluchtje overgeslagen omdat het ook voor hun niet vol te houden is. Als je in de hoek zit waar dit jaar de klappen vallen kan het hard gaan.
Gisteren weer bij broer Ton de duiven opgewacht.
Deze dag stond Pontoise op het vliegprogramma , 350 kilometer voor Dordrecht. Er moest weer geduld geoefend worden, er werd pas om 13.00 uur gelost. De jonge duiven die in Meer stonden te wachten werden zelfs niet meer gelost en stonden over tot zondag. De duiven van Pontoise kregen een mooi vluchtje voorgeschoteld. Eerste duiven maakten bijna 1600 mpm maar eer de laatste prijs verdiend werd waren er toch weer 30 minuten verstreken. Broer Ton won met zijn eerste duif de 12e prijs in de kring tegen 1351 duiven en maakte in totaal 11 prijzen van de 15 duiven mee. Prima toch.
Maar ook Ton ontkwam niet aan de rampzalige vlucht vanuit Vierzon. Bij hem zijn er nog 7 niet terug van de 14 die hij mee had.
De lossingscommissie van Noord-Holland kon het waarschijnlijk niet hebben dat het vorige week bij ons zo verkeerd liep. Ook zij deden een poging om hun concours in de soep te laten lopen. Hun duiven werden reeds om 9.00 uur gelost, ook in Pontoise. Dat deze duiven regelrecht het slechte weer in zouden vliegen kon zelfs Jules de Corte nog zien. Misschien nog nooit van buienradar gehoord ! De vluchten stonden hier gemiddeld 1.5 uur open.
Maar ik zeg het wel meer, we gaan gewoon door met frisse moed en oude hekel.
Het eerste is niet meer van toepassing in Nederland op de wedvluchten, dit is geheel verdwenen vanaf het moment dat de megahokken en het elektronisch constateren zijn intrede heeft gedaan.
De andere betekenis is des te meer aan de orde van de dag. Je moet als duivenmelker het incasseringsvermogen van een olifant hebben wil je de moed in onze sport niet totaal verliezen. Het is altijd al zo geweest dat je tegen een stootje moet kunnen als duivenmelker. Maar heden ten dagen komen er toch dingen op je af waar ik echt steeds moeilijker mee om kan gaan en ik denk dat ik daar niet de enige in ben. Wanneer je de dagen optelt in een heel jaar dat je echt veel plezier aan de sport beleeft zul je je meermaals afvragen “waar ben ik mee bezig”.
Er zit natuurlijk wel veel verschil in de sportbelevenis. Ik kan mij best voorstellen dat dit per liefhebber anders is. Als je bijvoorbeeld de duiven houdt puur als dierenliefhebber en je ziel en zaligheid ligt in het verzorgen van die beestjes dan heb je maar heel weinig dagen dat je er geen plezier aan beleeft.
Maar als je net als ik ze puur alleen maar hebt om er wedstrijden mee te houden dan zijn er toch maar een paar dagen op een heel seizoen dat je er echt lol van hebt. Ik zie mijzelf ook niet als echte dierenliefhebber, want een echte dierenliefhebber brengt zijn duiven geen honderden kilometers van huis puur ter meerdere eer en glorie van zijn baasje. Dan heb je een hokje van twee bij twee meter in de tuin staan met wat duifjes en dat is het dan.
Maar wij, en dan bedoel ik echt alle duivenmelkers die aan de wedvluchten mee doen krijgen spreekwoordelijk meer klappen dan de gemiddelde kooivechter.
Gewoon gezond houden is al een groot probleem. Ik weet van mezelf dat ik nooit abnormaal met medicijnen aan het gooien geweest ben. Men is namelijk over het algemeen van mening dat overdreven medicijn gebruik op den duur grote problemen oplevert. De gezondheidsproblemen kwamen vanzelf maar niet door het medicijn gebruik. Al een paar seizoenen ging het niet zoals ik dat wil, heb daarom de knoop doorgehakt en vorig najaar korte metten gemaakt. Een soort van nieuwe aanvang dit jaar met 14 kweekkoppeltjes. Op zich ging de kweek van vier ronden jongen vanzelf. Daar schortte het de laatste jaren ook steeds meer aan.
Op een gegeven moment zat er in het ploegje jongen waarmee ik zou gaan vliegen 51 eenheden. Na een paar keer trainen op korte afstandjes zaten er nog 45. Paar verspeeld en een paar verwijderd. Drie weken terug was er ineens geen trek meer om te eten, heb de jongen toen een weekje binnen gehouden totdat ze weer goed gingen eten. Afgelopen maandag op 10 kilometer 1 voor 1 zitten lossen en alles is heel thuis gekomen. Dinsdag naar Breda (20/25 kilometer)en 45 gelost om 9.30 uur. De duiven kwamen verspreid naar huis, om 13.00 uur waren er 27 thuis. Die middag om half vier kwamen er 2 gelijktijdig thuis en dat was het voor die dag. Nog 16 stuks onderweg. Woensdag 1 hele duif terug (gewond). Donderdag 2 terug (ook gewond) en op zaterdag nog één ( vleugel kapot). In totaal dus 12 of wel 25% weg.
We komen dit jaar dus met een ploegje van 30 duiven aan de start. Als er kwaliteit bij zit moet het genoeg zijn om zo nu en dan een leuke uitslag te maken. Maar ik had liever zelf de selectie gemaakt en niet die vermaledijde elektriciteitsraden.
Ik heb dit jaar nog een beetje geluk door niet met de oude duiven te spelen. Heb het idee dat het geen prettig jaar is om met duiven te spelen. Vluchten zijn tot nu toe te koud, te nat of teveel wind het is bijna iedere week wat anders. En dan vorige week natuurlijk de rampzalige vlucht vanuit Vierzon. Op dit moment is er toch nog iets van 30/40 procent van deze duiven onderweg. Zelfs hele grote kampioenen hebben deze week maar eens een vluchtje overgeslagen omdat het ook voor hun niet vol te houden is. Als je in de hoek zit waar dit jaar de klappen vallen kan het hard gaan.
Gisteren weer bij broer Ton de duiven opgewacht.
Deze dag stond Pontoise op het vliegprogramma , 350 kilometer voor Dordrecht. Er moest weer geduld geoefend worden, er werd pas om 13.00 uur gelost. De jonge duiven die in Meer stonden te wachten werden zelfs niet meer gelost en stonden over tot zondag. De duiven van Pontoise kregen een mooi vluchtje voorgeschoteld. Eerste duiven maakten bijna 1600 mpm maar eer de laatste prijs verdiend werd waren er toch weer 30 minuten verstreken. Broer Ton won met zijn eerste duif de 12e prijs in de kring tegen 1351 duiven en maakte in totaal 11 prijzen van de 15 duiven mee. Prima toch.
Maar ook Ton ontkwam niet aan de rampzalige vlucht vanuit Vierzon. Bij hem zijn er nog 7 niet terug van de 14 die hij mee had.
De lossingscommissie van Noord-Holland kon het waarschijnlijk niet hebben dat het vorige week bij ons zo verkeerd liep. Ook zij deden een poging om hun concours in de soep te laten lopen. Hun duiven werden reeds om 9.00 uur gelost, ook in Pontoise. Dat deze duiven regelrecht het slechte weer in zouden vliegen kon zelfs Jules de Corte nog zien. Misschien nog nooit van buienradar gehoord ! De vluchten stonden hier gemiddeld 1.5 uur open.
Maar ik zeg het wel meer, we gaan gewoon door met frisse moed en oude hekel.
Soms denk lk ook ben ik gek of de rest ?Zaterdag om 1600 je jongen lossen in duffel de oude hadden het niet best, Hier donker maar toch eruit. Zelf 5 keer gereden bij goed weer maar was zaterdag drama.Denk lossings com geen duiven mee of hebben geen duiven meer.10achter.Verder groeten uit ons mooie Bergen op zoom