Tegenwoordig prima geregeld als je een duif opvangt. Even het ringnummer intikken op de website van de NPO en er komt zo een telefoonnummer tevoorschijn van de eigenaar. Het is opvallend hoeveel niet duivenmelkers op deze manier ons weten te vinden. Zo ook afgelopen week een telefoontje vanuit Spijkenisse. Een dame aan de lijn die vraagt of het klopt dat ik duivenmelker ben, nadat ik dit bevestigend heb beantwoord gaat ze verder met: Dan heb ik waarschijnlijk een duif van u hier. Dat is mooi, en vraag haar het ringnummer. Het is een duif van 2015 de 1710646 zegt de vriendelijke dame. Zo op het eerste moment zegt het mij niet veel dit ringnummer. Moet eerst even mijn nooit weigerende computer raadplegen. Zoals u ziet op de foto ieder jaar een nieuw model.
Het klopte wel dat het ringnummer mij niet zo bekend was. In het boekje van 2015 stond er bij dit nummer dat de duif dood is. Nogmaals contact opgenomen met de telefoniste van dienst en gevraagd of zij goed had gekeken naar het ringnummer. “Het nummer klopt want we hebben met drie man gekeken” was het antwoord. Dan kom ik hem morgen even ophalen, dat werd uiteraard goed gevonden. Dan vraagt ze, “Wat moet ik doen, moet ik hem wat eten geven of kan hij gewoon buiten blijven”. Waar heeft u de duif nu zitten was mijn wedervraag, er van uit gaande dat hij wel ergens in een doosje in de schuur zou zitten. “Op dit moment loopt hij nog in de tuin, maar ik kan hem gewoon pakken” Als u hem wil pakken en in een doosje zetten dan hoeft u verder niets te doen was mijn antwoord. Ben de volgende morgen met een beetje de schrik in mijn schoenen en op hoop van zegen naar Spijkenisse gereden. En inderdaad het duifje stond klaar in een doos. Dat viel dus helemaal niet tegen. Maar nu de duif nog, dat hij inderdaad van mij zou zijn daar had ik bijzonder weinig vertrouwen in. Voordat ik vertrok naar Spijkenisse had ik nogmaals heel de duiven boekhouding eens doorgespit maar kon niet anders vinden als dat dit duifje dood is. Op de uitslagen lijst die ik zelf bijhoud, als jonge duif kwam dit ringnummer heel goed uit de verf. Daar wint dit duifje een 2e een 5e een 18e een 32e telkens tegen meer dan 1000 duiven. Misschien toch verspeeld één van de laatste vluchten (daarom als dood genoteerd) maak ik mijzelf nog wijs. Bij het openen van de doos zag ik met één oogopslag dat bij het opgegeven ringnummer beslist deze duif niet klopte. Had een blauw- of blauwwitpen moeten zijn, maar er kwam een donker doffertje tevoorschijn. Het duifje was duidelijk flink gewond aan zijn borstbeen en bovendien niet meer dan een zak met botten. Maakte de vrouw er op attent dat ze met z’n drieën toch niet echt goed naar het ringnummer hadden gekeken. Het goede nummer was niet 1710646 maar 1740646. Heb haar uiteraard toch voor de gedane moeite bedankt en ben terug naar Dordrecht gereden met duif. Was toch benieuwd van wie dit duifje dan wel was. De NPO site bezocht en in no time heb je het telefoon nummer van de eigenaar. De echte eigenaar is de hr. Benschop uit Woerden. Maar ook hij kon zich deze duif niet herinneren. Dacht dat hij hem als jonge duif verspeeld was. Wat beweegt zo’n duif om zo maar twee jaar te gaan zwerven.
Een heel mooi systeem en je maakt nog eens wat mee met die niet duivenmelkers die duiven aanmelden.
Een paar jaar terug telefoontje van iemand die wist te achterhalen dat ik toentertijd nog in het bestuur van onze club zat en daarom mij belde dat ze een duif hadden en niet goed wisten wat te doen. Het was maar een paar straten verderop dus even in de auto en de duif oppikken, dacht ik. De woning was een beneden flat. Bij het betreden van de tuin wist de bewoner mij te vertellen dat ik even geduld moest hebben want de duif was net opgevlogen en zat boven op de flat. Hij wist wel zeker dat hij weer naar beneden kwam, maar wanneer……. Heb daar maar niet op gewacht.
Vorig jaar, een telefoontje van Bert Braspenning. Hij was gebeld door een mevrouw dat er een duif van hem bij haar op het balkon zat. Hij vroeg mij of ik daar even die duif op kon pikken. Uiteraard geen probleem. Naar die mevrouw gebeld en gevraagd of de duif er nog zat. “Ja hoor de duif zat er nog lekker rustig”, ze had hem prima verzorgd vertelde ze. “Ik heb er een bakje water bij gezet en wat vogelzaad, bovendien een kartonnen schermpje tegen de zon waarachter hij kon schuilen”. “Hij zal het wel naar zijn zin hebben want hij zit er al heel de morgen lekker rustig in de hoek van het balkon”. Als ik niet was gaan kijken denk ik dat hij er nog had gezeten want het beestje was morsdood.
Dat het ook wel eens heel bijzonder goed uit kan pakken vertel ik volgende week, ga nu kijken of Ajax er wat van gaat bakken tegen PEC Zwolle.