Dan heb ik het over de oude duiven. Als ik doordeweeks het oude duiven hok open zet dan gaat er bijna geen één vanzelf naar buiten. Het lijkt wel of ze zitten te wachten totdat ik ze er uit jaag. Zodra ik het hok instap met mijn dirigeerstokje dan gaan ze als door de duivel achterna gezeten het hok uit. Wat wel weer goed gaat is het binnen komen na de training. Ik hoef maar een kik te geven en ze gaan net zo snel naar binnen als dat ze er uit gingen en het trainen op zich gaat ook eigenlijk vanzelf. Als ze mij niet zien blijven ze gewoon vliegen (dat is wel eens anders geweest) totdat ik ze roep. Meeste jaren is het even vliegen, dan heb ik het over een goed kwartiertje. En dan moet ik de duivinnen sowieso terug de lucht in jagen. Meestal bij de doffers gaat het wat makkelijker, die gaan vanzelf wel weer de lucht in. Tot nu toe jagen ze echt door de lucht, zowel de doffers als de duivinnen. Best leuk en we zullen wel zien hoelang ze dit volhouden.
Ik weet niet of het komt door mijn nieuwe manier van duiven houden, maar het is wel zo dat het trainen als vanzelf gaat. Nu slaat dat nieuwe meer op mij als dat het zo revolutionair is voor anderen. Voor mij is het in ieder geval wel nieuw dat ik ze op het hok van de jonge duiven heb laten zitten en ze ook zoveel mogelijk als jonge duif speel. Ze hebben ongeveer drie weken bijeen gezeten zonder dat ik ze bewust hebt gekoppeld. Ze mochten doen wat ze zelf wilde doen. Na die drie weken zaten er ongeveer twee op de drie gekoppeld en op eieren. Daarna weer apart gezet en zo zitten ze nu al een week of zes/zeven. Heb ze ook nog niet één keer voor het inkorven bijeen gelaten. Heb ze zelfs hun broedhokje niet eens laten benutten. Na de vlucht mochten ze een paar uur bijeen blijven. En zo wil ik zeker nog een paar weken verder modderen. Denk er over om ze bij de eerste midfond vlucht ook voor de vlucht een uurtje bijeen te laten.
De oude duiven zijn vergeleken bij eerdere seizoenen nog nooit zo weinig opgeleerd. Ze zijn tot nu toe zeggen en schrijven één keer weggebracht naar de grens. Misschien later in het seizoen als de gang er een beetje uit gaat gaan we ze nog een paar keer wegbrengen, maar dat zijn allemaal nog maar plannen. Wie weet gaat het wel zo goed dat er helemaal niets veranderd moet worden. Ofwel gaat het zo slecht dat ik denk, eens maar nooit meer. Over een paar maanden weten we meer. En we houden u op de hoogte.
Deze week vliegen we vanuit Asse-Zellik. De afstand is voor mij 105 kilometer, een echt sprint vluchtje. Heb deze week drie duiven minder mee dan vorige week. De enige late doffer die er nog over was is vorige week weggebleven. Van één doffer werkte de chipring niet meer bij het inkorven en één duivin heeft zich geblesseerd aan haar vleugel bij het trainen deze week. Dus dit zijn de eerste afvallers voor 2016. Het zag er op vrijdag niet eens zo florissant uit voor de zaterdag. Maar het viel alles mee. Er werd zelfs vroeg gelost voor de tijd van het jaar. Meestal wordt er een paar uurtjes gewacht met lossen omdat de temperatuur dan wat hoger is. Ook deze tweede vlucht was er weer één van gejaagd door de wind zullen we maar zeggen. En inderdaad, de snelste duiven zaten weer ruim boven de 1800 meter per minuut. Toen de eerste duif boven het hok verscheen was ik er van overtuigd dat we een minuutje te kort zouden komen. Ik had al veel duiven hoog over zien gaan. En dan weet je dat het op de voorhand niet makkelijk zal worden om vroeg te constateren. Maar de jaarling die als eerste kwam liet er geen gras over groeien en kwam prima binnen. Blijkbaar maakte hij hier veel mee goed want hij won nog de 2e in de club en de 3e in de kring. De derde duif was de “TURK” en als 1e getekende liet hij geen verstek gaan. In minder dan twee minuten waren er 12 duiven thuis. Dit geeft wel een beetje aan hoe snel het allemaal ging. In totaal stond het concours 6 minuten open.
Ook in Reeuwijk ging het heel snel. Zo hadden Gerard en Bas Verkerk 60 duiven in 2 minuten en 15 seconden. Buurman Willem de Bruijn had er in dezelfde periode ook 44 in de klok.
Op naar volgende week……