Vandaag een email van de NPO dat er duif van mij in Eindhoven zou zitten. Een standaard mail die aan iedereen wordt verzonden. Wie nog nooit zo’n mail heeft ontvangen, die ziet er zo uit:
Vriendelijk verzoeken wij u zo spoedig mogelijk contact op te nemen met de vinder om een afspraak over deze duif te maken. Dit is ook van toepassing wanneer de duif is opgevangen door een Centraal Hokbeheerder.
Is de vinder geen lid van de NPO, dan verzoeken wij u de duif toch op te halen. Bent u daartoe niet in de gelegenheid, informeer dan via info@duivensportbond.nl of er een liefhebber in de buurt woont die de duif tijdelijk op kan vangen.
Wij vragen u in alle gevallen met respect te reageren.
Natuurlijk heb ik contact opgenomen met de aangever. En hij had best een beetje vreemd verhaal zoals de NPO met zijn aangiftes is omgesprongen. Voor alle duidelijkheid, de man woont in Eindhoven. Nogal sportief aangelegen doet hij regelmatig een rondje hardlopen. Een deel van zijn rondje komt hij langs een strook bovenleidingen en ook nog eens vlak langs een valkennest. Bij beiden vind hij regelmatig dode duiven. Hiervan neemt hij de ring af en neemt die mee. Vorig jaar in december heeft hij in één keer maar liefst 32 ringen doorgegeven bij het bondsbureau. Tot vorige week helemaal geen reactie, niet van de NPO en ook niet van de eigenaren. Een telefoontje er aan gewaagd en daar krijg hij van het NPO bureau te horen dat die niets deden met ringnummers van duiven die dood werden opgegeven. Oké dan weten we dat ook weer dacht hij en voor hem was de zaak afgesloten, maar niet heus.
Vandaag, maandag, heeft hij zomaar een tiental telefoontjes gekregen van melkers die vroegen of ze hun duif op konden komen halen. Blijkt dat de NPO toch ineens in actie is gekomen en alle ringnummers als opgevangen doorgegeven aan de respectievelijke eigenaren. Waarom niet in dezelfde mail vermelden dat de duif dood is? Voorkomt toch wel een hoop ergernis.
Zelf was ik ook verbaasd dat deze duif werd opgegeven. Zijn ringnummer is NL12-1623695 en die ben ik verspeeld als jonge duif van het hok. Toch wel bijzonder dat hij dan zes jaar later alsnog boven water komt onder een hoogspanningsdraad.
Misschien toch het vermelden waard dat de opgegeven duif al dood is door de NPO medewerkers.
Nog niet zo lang geleden heb ik in mijn blog gemeld dat er jaarlijks ongeveer 6 à 7% liefhebbers stoppen met de duivensport, dit om verschillende redenen. Gisteren uit betrouwbare bron vernomen dat er afgelopen jaar opnieuw 850 liefhebbers zijn gestopt. Als ik het goed heb begrepen zijn we nog met een kleine 16.000 postduiven liefhebbers.
Ben zaterdag samen met mijn broer en Wim Vos naar het Belgische Broechem getogen en daar de zoveelste viering van de Gouden Duif meegemaakt. Wanneer je daar rond loopt kan je je niet voorstellen dat onze sport zo hard in ledenaantal verminderd. Ik ben al op veel vieringen geweest maar denk dat dit wel de drukst bezochte was. Ongelooflijk wat een mensenmassa dit evenement op de been brengt.
Heel spectaculair is elke keer de verkoop van de geschonken duiven. Er wordt steeds opnieuw ook zoveel kwaliteit bijeen gebracht dat het eigenlijk niet normaal zou zijn als deze duiven geen geld op zouden brengen. Komt nog bij dat als het om verkoop van duiven gaat je bij de Fam. Hermans aan het juiste adres bent. Zij weten de geboden waar boven hun waarde uit te laten stijgen en daar bovenop ook nog eens een koper voor te vinden. Het is de waardering voor jarenlang eerlijke duivenhandel te bedrijven. Het resultaat was ook dit jaar uitzonderlijk. Voor de 47 geschonken duiven werd het fenomenale bedrag van 275.000 euro geboden.
De duurste duif was er één van Rik en Jan Hermans. Na een echte biedingsoorlog tussen China en Nederland werd dit keer eens niet het eindbod uitgebracht door China maar bleef dit duifje in Nederland. Maar…..er moest wel diep voor in de buidel getast worden. Na het laatste bod stond er 40.000 euro op de teller.
