Inderdaad, voor mij is het vliegseizoen 2018 ten einde. Met nagenoeg dezelfde afsluiting als in 2017. Toen werd de laatste vlucht ook een grote teleurstelling. Het enige verschil is dat ik het in 2017 niet aan zag komen en dit keer zag ik het van mijlenver aankomen. Zoals het dit jaar ging met de jonge duiven kan je eenvoudig weg geen prestaties neer zetten. Eerst die vreselijke ziekte die een kleine 30 jongen kostte. Daarna een catastrofale training. Zo maar 20 jongen weg van een kleine 15 kilometer. En daarna het niet aan het vliegen krijgen van deze ploeg. Nooit maar dan ook werkelijk nooit hebben deze jongen langer getraind aan huis dan 10 minuten en eenmaal geland was het zelden dan ze nog een keer opvlogen. Alleen als je ze bekeek dan blonken ze tegen je in. Aan de buitenkant dus conditie genoeg maar ik denk dat ze binnenin helemaal naar de knoppen zijn. Ik was blij dat ze gisteren op de valreep nog een vlucht van 440 kilometer voor de kiezen kregen die best selectief te noemen was. Prachtig weer en een zeer kalm windje tegen. Dan ga je alleen maar winnen met gezonde duiven in topconditie. Het resultaat was heel slecht. Er wonnen 10 duiven een prijsje, niet meer en niet minder dan dat. Van de 37 duiven die mee waren hadden er vier tot dan toe niet één prijs gewonnen. Wat denk je, drie van deze figuranten wonnen nu wel prijs. Van de 40 jongen die er nu nog zijn mogen er voor 2019 in totaal 9 blijven. Tezamen met de 12 oude duiven gaat het een klein ploegje worden volgend jaar. De laatste jaren heb ik toch wel regelmatig met de gedachten gelopen om te stoppen met deze mooie sport, maar nog zo’n seizoen en dan moet ik er niet meer over nadenken dan gaat dit vanzelf plaats vinden.
Als je er goed over nadenkt is het nog niet eens zo moeilijk om een andere sport te gaan beoefenen. Ik ben op dit moment een jaartje aan het bridgen. Dan kom je ook eens in contact met mensen die geen duiven hebben. Uiteraard komen er op een gegeven moment toch vragen over wederzijdse hobby’s. Ik meld dan toch met enige trots dat ik duivenmelker ben en de duivensport beoefent. Maar dan begint het, je wordt gevraagd om enige uitleg. En dan weet je gelijk dat wij een vergeten sport beoefenen. Ga bijvoorbeeld maar eens uitleggen dat er wedstrijden gehouden worden waarin er melkers aan de start komen met 10 duiven, maar dat er ook zijn die in dezelfde wedstrijd er met bijna 400 komen. Zelfs deze mensen begrepen dat dit iets was waar ieder zichzelf respecterende sporter zich een stuip om moet lachen. Maar dat dit door de organiserende organisatie niet een halt werd toegeroepen werd helemaal niet begrepen. Het werd hun wel gelijk duidelijk waarom onze sport in zo’n korte tijd helemaal naar de knoppen wordt geholpen. Ik heb maar niet verteld dat we ook te kampen hebben met roofvogels, dodelijke ziektes, massale verliezen en het IWB. Dan zou het een avondvullend gesprek worden en ik was daar uiteindelijk om te bridgen.
Misschien gaat er enige hoop gloren wanneer de verschillende secties oppikken waarvoor ze uiteindelijk in het leven zijn geroepen. Want ik heb begrepen dat ze in het leven zijn geroepen om meer binding te verwezenlijken tussen bestuurders en de sporters. In de secties zou er meer gepraat en geregeld worden dat de gewone melker het ook nog naar zijn zin zou hebben. Dat ze hier druk mee bezig zijn kunt u deze week al lezen. Zo werd er door de Sectie Jonge duiven een concept vluchtprogramma gepubliceerd. Heel mooi stukje werk waar goed over nagedacht is. Zal wel weer door een stelletje doorregen bestuurders worden afgeschoten, zo gaat dit nu eenmaal. Maar wie weet is er een meerderheid te vinden die eindelijk door hebben dat het zo niet door kan gaan. Het enige wat ik nog mis bij de secties is een concept om te komen tot een inkorfbeperking. Als daar alsnog plannen voor zijn wacht daar dan niet mee tot het voorjaar want dan wordt het 100% zeker een jaar opgeschoven. En daar zitten we met zijn allen niet op te wachten.