De kogel is door de kerk.
Niet dat het groot wereldnieuws is maar ik loop al een heel tijdje er aan te denken om met de duivensport te stoppen. En ik kon wel blijven denken maar heb inmiddels de knoop doorgehakt, ik stop er mee. Als ik dit schrijf zijn de duiven op een paar na reeds vertrokken naar andere oorden. De laatste Mohikanen zullen zeer binnenkort ook hun nieuwe bestemming wel bereiken. En dan zit voor mij het actieve wedstrijd gedeelte er op. Zo’n beetje 55 jaar hebben ze een groot gedeelte van mijn leven beheerst. Denk er met zeer veel plezier op terug en heb bovendien bijzonder veel te danken aan de duiven zowel sportief als financieel.
Vroeger was alles beter is een dooddoener van de bovenste plank, maar toch. Ik vind dat de duivensport van vroeger nog het meeste weg had van een echte sport. Daar is voor mijn gevoel niet veel meer van over. En het een sport noemen is de waarheid zoveel geweld aan doen, niet normaal. Wat ik vooral de laatste tijd meer en meer ben gaan missen zijn de gezellige dingen. Door het grote verlies van het aantal duivenmelkers in onze club (in 20 jaar van 250 naar nog nauwelijks 15 vliegende hokken) bestaat een gezellige clubavond bijna niet meer. Twee inkorfavonden achtereen wordt een hele worsteling om die door te komen. Halverwege de avond ben je nog met drie of vier man over om op de duivenauto te wachten. Als je dan twee uurtjes bij elkaar bent dan heb je al het nieuws en meer al wel doorgenomen en dan mag je de avond er opvolgend nog een keer. Iets teveel van het goede om interessant te blijven. Dit is beslist geen reden om het aantal vluchten te verminderen (voor mij zijn er nooit genoeg vluchten) maar wel reden om wat meer samenwerking te gaan doen. Je maakt mij niet wijs dat het gezellig is om met anderhalve kip uren door te brengen in een verder leeg clubgebouw. Samenwerken is het sleutelwoord.
Wat ik ook mis zijn de publieke verkopingen. Meestal een samenkomst van duivenmelkers die je normaal gesproken niet iedere week ziet. Toch prachtig. Wat ik altijd mooi vond was het bezichtigen van die paar echte goede duiven die daar werden verkocht. Want echte goede duiven zijn en blijven toch zeldzaamheden. Maar dit alles is ook verleden tijd.
Tegenwoordig zijn er nog alleen maar duiven te koop op de virtuele vuilnisbak die internet genoemd wordt. Vroeger hoorde je liefhebbers nog wel eens zeggen dat ze er weer een stelletje naar de kippenboer hadden laten verhuizen. Maar dat is nu anders. Het gaat als volgt: Je gaat een stamboomprogramma kopen, laat wat duivenfoto’s op een stamkaart zetten en hop je bent klaar om het internet te vervuilen met wat opruimers en wat ander gespuis waar je vanaf wilt. Er is altijd wel een argeloze stamkaarten freak die er een paar tientjes voor over heeft.
En zoals je op dit moment de sport (met enige hoop op succes) moet beoefenen moet ik hier niet schrijven. Bovendien als je mijn stukjes enigszins hebt gevolgd weet je wel hoe ik daarover denk. Dit alles bijeen maakt het voor mij iets minder moeilijk om de duivensport te verlaten.
Trouwens, geheel verlaten zal het toch nooit zijn want ik blijf het hele gebeuren op een afstandje volgen. Ga in het vliegseizoen heus wel kijken bij die of gene.
Misschien komt het zelfs wel zover dat ik weer met enige regelmaat een stukje tekst er probeer uit te persen.
So sorry to see you go . I have followed your success for years from America. I for one will miss seeing you on results and your website. The very best to you.
Steve Lesley.
Dag Kees,
Heb altijd met veel plezier je stukjes gelezen en er dikwijls ook wat van opgestoken, dank daarvoor. Via de mail hebben we in het verleden, denk een jaar of drie vier geleden, contact gehad, waarop ik een keer zou kunnen langskomen. Van die gelegenheid heb ik spijtig genoeg geen gebruik gemaakt, ik weet eerlijk gezegd ook niet meer waarom, ik realiseer me een gemiste kans!
Jammer dat je actief de sport verlaat, weer eentje minder….
Je kunt je altijd nog bedenken, mocht het zover komen, dan hou ik me aanbevolen om je te voorzien van enkele jonge duiven als voorheen genoemde dank (en aanmoediging 😀).
Blijf gezond!
Groet Leon Schaap
Beste Kees,
Heel spijtig te moeten lezen dat je duivensport gaat verlaten. Je was voor mij en mijn overleden vader een van de grootste in de duivensport. Ik las je column met veel interesse en ook de reportage op de DVD van De Koerier hebben we wel 5x gezien, geen onzin, zo zit duivensport in elkaar en veel van geleerd. Mijn vader heeft jullie jonge duivenhok nagebouwd en hier jarenlang keihard op gespeeld, de meeste 1e jonge duivenkampioenschappen van het Stedelijk Leiden. Helaas wil het de laatste jaren bij mij niet meer lukken, veel problemen met de gezondheid van de jonge duiven, resistente narigheid via aangeschafte duiven. Verder heb ik een te emotionele band gekregen met mijn duiven.
Ik heb 47 jaar duiven maar je hebt gelijk vroeger was de duivensport VEEL leuker, de duivenmelkers sterven langzaam uit. Iedere duif is tegenwoordig, volgens de stamboom, een goede, mijn vader zij altijd er zijn maar 2 soorten duiven, een slechte en een goede (en die zijn er weinig)
Kees het ga je goed en wens je veel gezondheid voor jou en je familie.
LEIDEN, Nico de Groot
Dag Kees, ik proef een grote bitterheid wat jammer dat je op deze manier afscheid van de duivensport neemt . Ik begrijp je teleurstelling wel de sport is niet meer van wat het was.ik zelf zie ook hoe de sport vervuild van oneerlijk spel en dat de sport maar door een paar liefhebbers word gedomineerd. Ik wens je veel gezondheid voor jouw en je gezin en hoop dat je nog eens deze kant opkomt.
groet Eppe Bodde
Und wieder einer weniger, schade ich habe fast täglich hier geschaut ob was neues kommt, nun da es so weit ist wünsche ich ihnen und ihrer Familie alles gute für die Zukunft. Die Nachzuchten ihrer Originalen bei mir, werden die Erinnerung an Kees Bosua hochhalten, sie machen mir sehr viel Freude.
Mit freundlichen Gruß
Achim Jankowski
hoi pap.
wilde even laten weten dat ik super trots op je ben met wat je allemaal hebt bereikt met de duiven. De leukste tijd vind ik wel dat je toen nog die gummy ringen had,die je dan in de klok moest stoppen. Soms gevloek als ze niet snel genoeg naar binnen wilde vliegen in het hok. hihihi
En het mooie geluid op de club als dan alle klokken tegelijk gedraaid moesten worden.
Geniet nu lekker van je vrije tijd en ik ben super trots als mensen mijn achternaam horen en het dan herkennen. Je hebt de passie van opa op een hele mooie manier voortgezet.
veel liefs
Natasja
Beste Kees,
Jammer natuurlijk dat een goede liefhebber als jij stopt. Maar wel begrijpelijk, zeker ook als ik jou argumenten lees dan kan ik daar wel in meegaan. Zelf ervaar ik het ook wel grotendeels zo. Ik ben wel blij dat ik met inbreng van jou soort erg goede resultaten heb behaald zoals 1e provinciaal concoursen en bv. ook 1e provinciaal Asduif Midfond e.d. Zoon Kerkduifje, Zoon kleine Figo, dochter Tosca enz. en de bloedlijn van jou destijds befaamde kweekkoppels zie ik nog elke dag terug als ik op mijn hok kom.
ik ga nog proberen om wat van de sport te genieten, maar wel met een behoorlijk aantal duiven minder. Kees het beste en je bent altijd welkom.
Heee Kees, altijd met veel genoegen je artikelen gelezen.
Respect voor je prestaties.
Hartelijke groeten,
Dirk